Kazuń Polski (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kazuń Polski – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1969 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1969 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Kazuń Polski z siedzibą GRN w Kazuniu Polskim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie nowodworskim w woj. warszawskim, na mocy uchwały nr VI/10/9/54 WRN w Warszawie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Kazuń Polski, Kazuń Nowy, Cybulice Małe, Cybulice, Czeczotki, Sady i Syndykowszczyzna ze zniesionej gminy Kazuń w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromadę zniesiono 1 stycznia 1969, a jej obszar włączono do gromad Sowia Wola (wsie Cybulice A, Cybulice Małe i Czeczotki) i Czosnów (wsie Kazuń-Bielany, Kazuń Nowy, Kazuń Polski i Sady) w tymże powiecie[8].