Kazimierz Rzewuski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kazimierz Rzewuski herbu Krzywda (ur. 1750 – zm. 7 lipca 1820 we Lwowie) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1770 roku[1], w latach 1774–1792 pisarz polny koronny, szef 5 Regimentu Piechoty Koronnej w 1792 roku, poseł na Sejm Czteroletni 1788–1792 z województwa podolskiego[2]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z ziemi chełmskiej[3].
Krzywda | |||
Hrabia | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Odznaczenia | |||
|
Był starostą żydaczowskim i urzędowskim oraz członkiem Rady Nieustającej w latach (1782–1784). Pod koniec życia, w 1819 uzyskał tytuł hrabiego.
Syn Michała Józefa, brat: Jana i Franciszka.
Członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1783 roku[4]. W 1784 był I. wielkim dozorcą Wielkiego Wschodu Narodowego Polski,[5] był Mistrzem Katedry loży wolnomularskiej Świątynia Izis w 1811/1812 roku, [6]. Poseł na sejm 1786 roku i sędzia sejmowy z ziemi chełmskiej[7]. Był członkiem komisji pełnomocnej lwowskiej, powołanej w 1790 roku dla układów z Leopoldem II Habsburgiem[8]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.[9]. Członek Sztabu Generalnego Wojska Koronnego w 1792 roku[10].
W 1775 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.[11]
Generał lejtnant wojsk koronnych[12] w 1790 roku, odznaczony Orderem Orła Białego, starosta trembowelski, w 1817 był komisarzem Sejmu Galicyjskiego, kawaler maltański. [13]