![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Bima_language_distribution.svg/langpl-640px-Bima_language_distribution.svg.png&w=640&q=50)
Język bima
język austronezyjski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język bima (Nggahi Mbojo[1][2]) – język austronezyjski używany w Indonezji, przez grupę ludności na wyspach Sumbawa, Sangeang i Banta (Małe Wyspy Sundajskie Zachodnie) oraz w rejonie wyspy Komodo (Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie). Według danych z 1989 roku mówi nim ok. 500 tys. osób[3].
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
500 tys. (1989) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | bhp | ||
IETF | bhp | ||
Glottolog | bima1247 | ||
Ethnologue | bhp | ||
BPS | 0100 4 | ||
WALS | bim | ||
Występowanie | |||
![]() Język bima używany na Sumbawa : Bima jest używany przez większość populacji Bima jest używany przez większość populacji, ale jednocześnie przez dużą liczbę osób mówiących innymi językami. Bima jest językiem mniejszości | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Posługują się nim Bimowie. Dzieli się na pięć dialektów – kolo, sangar (sanggar), toloweri, bima, mbojo[3]. Inna klasyfikacja (zawarta w słowniku z 2015 r.) wyróżnia cztery dialekty: paruga (sarasuba), kolo, wawo, kore[4]. W języku bima występuje system poziomów mowy (ang. speech levels)[1]. W powszechnym użyciu jest także język indonezyjski[5].
Szeroko zakrojone badania nad językiem bima prowadził J.C.G. Jonker[6]. Autor ten sporządził słownik z tłumaczeniami holenderskimi (Bimaneesch-Hollandsch woordenboek, 1893)[7], zbiór tekstów (Bimaneesche texten, 1894)[8] oraz opracowanie gramatyczne (Bimaneesche spraakkunst, 1896)[9]. Istnieją też nowsze słowniki indonezyjskie, z XX i XXI w.: Kamus bahasa Bima-Indonesia, Indonesia-Bima (nggahi Mbojo) (1981)[2], Kamus Bima-Indonesia (1985)[10], Kamus Mbojo-Indonesia (2015)[11] .
Historycznie był zapisywany odmianą pisma bugijsko-makasarskiego[12].