oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Mularczyk (ur. 17 marca 1893, zm. 24 września 1968 w Warszawie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
(2).jpg) Józef Mularczyk (1936) | |
 podpułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1968 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się 17 marca 1893 w Boryczówce (powiat trembowelski)[1]. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Służył w Wojsku Polskim w stopniu wachmistrza, a od marca 1919 jako podporucznik. Zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem w dniu 1 czerwca 1919. Majorem został 1 stycznia 1928. W kwietniu tego roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrza w 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie[2]. Od 30 maja do 1 października 1930 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 1 psk, a w marcu 1932 został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko zastępcy dowódcy 1 psk[3]. Obowiązki pełnił do 18 marca 1937 i od 27 lipca tego roku do 14 czerwca 1938. Od 29 lipca 1939 do 21 sierpnia dowódca 1 psk, 21 sierpnia przeniesiony na stanowisko dowódcy 2 psk[4]. W czasie kampanii wrześniowej walczył w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Uniknął niewoli, od jesieni 1940 roku w strukturach ZWZ. Po rozwiązaniu AK zaprzestał działalności konspiracyjnej.
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, kwatera II B24 rząd 6 nr grobu 7[5]
Był ojcem Romana Bratnego i Andrzeja Mularczyka[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
