Junkers Ju 390
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Junkers Ju 390 – samolot transportowy i bombowy dalekiego zasięgu. Wersja rozwojowa samolotu Junkers Ju 290[1].
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot wielozadaniowy |
| Załoga |
8-10 |
| Historia | |
| Data oblotu |
20 października 1943 |
| Lata produkcji |
1942–1944 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Liczba egz. |
2? |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
6 x BMW-801E |
| Moc |
6 × 1740 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
50,30 m |
| Długość |
34,20 m |
| Wysokość |
6,89 m |
| Powierzchnia nośna |
254 m² |
| Masa | |
| Własna |
39 500 kg |
| Startowa |
75 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
505 km/h |
| Prędkość przelotowa |
430 km/h |
| Pułap praktyczny |
6000 m |
| Zasięg |
9700 km (teoretyczna), 8000 km (realna) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 x MG 131 kalibru 13 mm, 5 x MG 151 kalibru 20 mm | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza | |
W 1942 w lotnictwie III Rzeszy zaistniała potrzeba posiadania samolotu zdolnego do zbombardowania celów leżących na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz prowadzenia misji rozpoznawczych na całym Atlantyku. W wyniku rozpisanego konkursu zakłady Junkers zdecydowały się na zaadaptowanie już istniejącego płatowca do nowych zadań. Bazując na korpusie samolotu transportowego Ju 90 i Ju 290 A, który przedłużono do 33,6 m przez wstawienie sekcji kadłuba przed i za skrzydłem zbudowano w zakładach Dessau transportowy samolot dalekiego zasięgu Ju 390 V1. Od pierwowzoru był dłuższy o ponad 5 m i miał rozpiętość skrzydeł 50 m. Nowo zbudowana środkowa sekcja skrzydła z dwoma dodatkowymi silnikami wewnętrznymi, w tym dodatkową parę chowanego podwozia głównego, wraz ze zwykłymi skrzydłami Ju 290 i powiększoną jednostką ogonową umożliwiła latanie samolotem po locie inauguracyjnym 20 października 1943. Samolot służył pod kierownictwem pilota-oblatywacza Hansa-Joachima Pancherza do badań nad różnymi konfiguracjami wyposażenia. Wzmocnienia kadłuba i skrzydeł nie zostały jeszcze zainstalowane, masa latająca została ograniczona do 38 ton. Całkowicie niemożliwe jest wykonanie rzekomego lotu do Nowego Jorku i z powrotem tym samolotem, który czasami cytowany jest w literaturze. W pełni sprawny Ju 390 musiałby mieć masę startową 72 ton[1][2].
Niektórzy autorzy informują o pracach prowadzonych jednocześnie z pracami nad prototypem Ju 390 V1 w zakładach w Bernburgu, podczas których zbudowano samolot Ju 390 V2, który oblatano we wrześniu 1944. Miał on stać się pierwowzorem wersji seryjnej samolotu patrolowego. Zastosowano w nim uzbrojenie obronne i radar morski FuG 200 Hohentwiel. Informacje te dementuje pilot-oblatywacz Junkersa Pancherz[1][2].
Planowane wersje Junkersa Ju 390 to:[1]
Do służby został oddany tylko jeden egzemplarz samolotu. Po przedstawieniu go Hitlerowi w Insterburgu trafił do Pragi, gdzie przeprowadzano wiele testów, między innymi tankowanie w powietrzu. 15 listopada 1944 został przeniesiony do Dessau, gdzie pozostał do końca wojny. Samolot spalono tuż przed wejściem Amerykanów[1][2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
