Loading AI tools
Juliusz Zygmunt Padlewski-Skorupka (ur. 2 marca 1884 w Brzeżanach, zm. 29 kwietnia 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 marca 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1904–1928 i 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
9 Pułk Strzelców Wielkopolskich |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
        | |
.png){kind=small}
Urodził się w Brzeżanach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Juliusza Ludwika Ferdynanda herbu Ślepowron i Izabeli z Czerwińskich herbu Lubicz[1][2]. Ojciec był podpułkownikiem i komendantem 2 batalionu Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 55 w Brzeżanach[3][2].
W 1900, po ukończeniu czwartej klasy C. K. Gimnazjum w Brzeżanach, wstąpił do Szkoły Kadetów we Lwowie[1][4].
W 1904 rozpoczął zawodową służbę wojskową w c. i k. Armii. Został wcielony do Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 1, który stacjonował w Wiedniu, i którym wówczas dowodził pułkownik Artur Dąbrowski. Pułk ten był jego oddziałem macierzystym aż do 1918[5][6][7][8]. W jego szeregach wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach., a następnie walczył w czasie I wojny światowej. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1904)[9], podporucznika (1 maja 1907)[10], porucznika (1 listopada 1912)[11] i kapitana (1 lipca 1915)[12]. W 1917 został oddelegowany z c. i k. Armii do Polskiej Siły Zbrojnej (niem. Polnische Wehrmacht) i przydzielony do 5 Pułku Piechoty w charakterze doradcy[2], a następnie do Szkoły Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej[1], w której był wykładowcą karabinów maszynowych, i w której opracował skrypt „Karabin maszynowy 08”[13]. Wiosną 1918 wrócił do c. i k. Armii i został skierowany na front zachodni[2].
W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Uruchomił linię telefoniczną łączącą Ostrów Mazowiecką z Warszawą[1][2]. Od 27 kwietnia 1919 do 29 czerwca 1920 dowodził 9 Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, który w wyniku „zjednoczenia Armii Wielkopolskiej z Armią Krajową” został przemianowany na 67 Pułk Piechoty. Na czele tego oddziału walczył w powstaniu wielkopolskim, a następnie wojnie z bolszewikami[14][15]. Od 25 maja 1920 pełnił obowiązki dowódcy XXXIII Brygady Piechoty[1][2]. 5 lipca tego roku wyprowadził brygadę z okrążenia w rejonie miejscowości Kowale, za który to czyn został odznaczony Krzyżem Walecznych[1]. Brygadą dowodził do 10 lipca[2]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[16]. Tego samego dnia minister spraw wojskowych zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia podpułkownika”[17]. Od 10 września 1920 do 11 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 3 Armii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 67 pp[2][18].
16 listopada 1921 został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ[1]. Pełniąc służbę na stanowisku komendanta PKU pozostawał oficerem nadetatowym 67 pp[19][20]. W lipcu 1927 został przydzielony do nowo utworzonej PKU Dębica na stanowisko komendanta[21][22]. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[23].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[24].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. 29 kwietnia 1940 roku został wywieziony do Lasu Katyńskiego i tam zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD[1][25]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Juliusz Zygmunt Padlewski-Skorupka był żonaty z Teresą z Rosmanerów[26][27]. Miał córki Julię Marię i Teresę Marię, bliźniaczki urodzone 15 kwietnia 1920[2].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[28]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Walecznych[29]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[8]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną po raz drugi[8]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Krzyż Wojskowy Karola[8]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[8]
- Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński[8]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[8]
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża 2 klasy z dekoracją wojenną (1915)[30]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
