Janusz Prawdzic-Szlaski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Janusz Prawdzic-Szlaski, właśc. Janusz Feliks Szulc vel Jan Bujalski vel Antoni Sokołowski, pseud.: „Borsuk”, „Prawdzic” (ur. 18 maja 1902 w Pułtusku, zm. 23 sierpnia 1983 w Londynie) – polski nauczyciel, urzędnik, podpułkownik Armii Krajowej, komendant Okręgu Nowogródek AK, działacz emigracyjny, awansowany do stopnia pułkownika kawalerii przez władze emigracyjne[2].
podpułkownik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1983 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1920 i 1939–1946 |
Siły zbrojne |
Polska Organizacja Wojskowa |
Jednostki |
4 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie), |
Stanowiska |
oficer organizacyjny w Obwodzie Mokotów, szef oddziału II Komendy Obszaru Białystok, komendant Okręgu Nowogródek, Delegat na Okręg Kielce-Radom DSZ |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Późniejsza praca |
prowadził warsztat tapicerski i restaurację |
Odznaczenia | |