![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ef/Jagni%25C4%2599cy_Szczyt_a2.jpg/640px-Jagni%25C4%2599cy_Szczyt_a2.jpg&w=640&q=50)
Jagnięca Grań
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jagnięca Grań (słow. hrebeň Jahnencov, hrebeň Jahneniec, Jahnence[1], niem. Jagnence-Grat, węg. Jagnencze-gerinc[2]) – długa boczna grań odchodząca od Jagnięcego Szczytu w północno-zachodnim kierunku i opadająca do wideł Kołowego Potoku i Koperszadzkiego Potoku. Grań ta oddziela od siebie Dolinę Zadnich Koperszadów i jej odgałęzienie – Dolinę Skoruszową – na północnym wschodzie od Doliny Kołowej na południowym zachodzie[3]. Kolejno od Jagnięcego Szczytu znajdują się w niej[4][5]:
- Wyżni Jagnięcy Przechód (Vyšná Jahňacia priehyba),
- Wielka Jagnięca Baszta (Veľká jahňacia bašta),
- Pośredni Jagnięcy Przechód (Jahňacia priehyba),
- Mała Jagnięca Baszta (Malá jahňacia bašta),
- Niżni Jagnięcy Przechód (Nižná Jahňacia priehyba),
- Ponad Piekło Baszta (Ponad Peklo bašta),
- Ponad Piekło Przełączka (Ponad Peklo zárez),
- Skoruszowa Kopa (Skorušia kopa),
- Wielka Skoruszowa Kopa (Veľká Skorušia kopa, 2011 m),
- Wyżni Skoruszowy Przechód (Vyšná skorušia priehyba),
- Pośrednia Skoruszowa Kopa (Prostredná Skorušia kopa),
- Pośredni Skoruszowy Przechód (Prostredná skorušia priehyba),
- Mała Skoruszowa Kopa (Malá Skorušia kopa),
- Niżni Skoruszowy Przechód (Nižná skorušia priehyba),
- Skoruszowa Czubka (Skorušia kôpka, 1863 m),
- Jagnięcy Upłaz (Jahňací úplaz),
- Skoruszowy Dział (Skoruši diel).
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8d/Koperszadzka_Jagnieca_Gran.jpg/640px-Koperszadzka_Jagnieca_Gran.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ef/Jagni%C4%99cy_Szczyt_a2.jpg/640px-Jagni%C4%99cy_Szczyt_a2.jpg)
W okolicy Pośredniej Skoruszowej Kopy od Jagnięcej Grani odchodzi w stronę Doliny Kołowej boczna grańka, w której za Jagnięcą Ławką (Jahňacia lávka) wznosi się Jagnięca Turniczka (Jahňacia vežička, 1923 m)[5].
Cała Jagnięca Grań leży w granicach ścisłego rezerwatu przyrody i nie jest udostępniona dla taternictwa i ruchu turystycznego[6].
W dawnych czasach Jagnięca Grań i jej stoki były odwiedzane przez myśliwych, dolne partie były też wypasane – stąd pochodzi nazwa grani, będąca źródłem nazwy Jagnięcego Szczytu. Najwcześniejsze znane wejścia na grań:
- letnie – Martin Róth i dwóch towarzyszy, lipiec 1858 r.,
- zimowe – Stanisław Hiszpański, 2 kwietnia 1928 r.[7]