Jagnięca Ławka

Jagnięca Ławka (słow. Jahňacia lávka^[1]) – drobna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela Jagnięcą Turniczkę na południowym zachodzie od południowo-zachodnich stoków Skoruszowej Kopy w Jagnięcej Grani na północnym wschodzie^[2]. Jagnięca Turniczka i Jagnięca Ławka znajdują się w linii spadku Pośredniej Skoruszowej Kopy^[3].

Jagnięca Ławka

Jagnięca Turniczka i Jagnięca Ławka w lewej części zdjęcia
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Skoruszowa Kopa, Jagnięca Turniczka
Położenie na mapie Tatr Jagnięca Ławka
Położenie na mapie Karpat Jagnięca Ławka
49°13′21,8″N 20°11′55,3″E

Południowo-zachodnie stoki Jagnięcej Grani, w których położona jest przełęcz, opadają do Doliny Kołowej i są trawiasto-piarżyste. W północnej grani Jagnięcej Turniczki, opadającej na Jagnięcą Ławkę, znajduje się jeszcze jedno siodło – Wyżnia Jagnięca Ławka^[2].

Podobnie jak cała Dolina Kołowa, Jagnięca Ławka jest niedostępna dla turystów i taterników – wspinaczka obecnie jest tutaj zabroniona^[4]. Najdogodniejsza droga na przełęcz prowadzi znad Kołowego Stawu na południowym wschodzie. Zimą na Jagnięcą Ławkę da się wejść także na nartach^[2].

Pierwsze znane wejścia:

• letnie – Zofia Roszkówna, Bolesław Chwaściński i Stanisław Smoleński, 28 sierpnia 1930 r.,
• zimowe – Władysław Cywiński, 30 grudnia 1973 r.^[2]

Przypisy

1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-11].
2. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 164–166. ISBN 83-217-2472-8.
3. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 266–267. ISBN 83-01-13184-5.
4. Górska Gazeta Internetowa. Słowackie przepisy dla taterników. [dostęp 2014-01-10].