![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/Isabelo_de_los_Reyes%252C_Sr..jpg/640px-Isabelo_de_los_Reyes%252C_Sr..jpg&w=640&q=50)
Isabelo de los Reyes
filipiński polityk, dziennikarz, teolog, pisarz i działacz związkowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Isabelo de los Reyes (ur. 7 lipca 1864 w Vigan, zm. 10 października 1938[1] w Manili) – filipiński polityk, dziennikarz, teolog, pisarz i działacz związkowy.
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1864 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 października 1938 | ||
Zawód, zajęcie |
polityk, dziennikarz, pisarz, działacz związkowy, teolog | ||
Narodowość |
filipińska | ||
|
Urodził się w Vigan[2] w dzisiejszej prowincji Ilocos Sur. Jego matką była poetka Leona Florentino[3]. Związany z nacjonalistyczną prasą, stworzył El Ilocano[4], dwutygodnik uznawany za pierwszą ilokańską gazetę[5][6]. Po wybuchu rewolucji filipińskiej deportowany został do Hiszpanii. Uznawany za ojca filipińskiego ruchu związkowego[7], zainicjował powstanie Unión Obrera Democrática Filipina, pierwszego związku zawodowego w historii archipelagu. W 1902 założył pismo La redención del obrero[8], współpracował z rozmaitymi periodykami hiszpańskojęzycznymi, w tym El Diario de Manila, La Oceanía española i El comercio[9]. Wchodził w skład manilskiej rady miasta (1912–1919) oraz filipińskiego senatu (1922–1928)[10]. Wysoce krytyczny wobec Kościoła katolickiego, jako radny doprowadził do przyjęcia uchwał zmieniających nazwy szeregu ulic noszących imiona księży katolickich[11].
Autor szeregu książek, nade wszystko na temat historii i etnologii Filipin, chociażby Las Islas Visayas en la Epoca de la Conquista (1887), La Expedicion de Li-Mahong contra Filipinas en 1574 (1888), El folk-lore filipino (1889), Historia de Ilocos (dwa tomy, 1890)[12], Ang Comediang Tagalog (1904) i Religion antigua de los Filipinos (1909)[13]. Jego pisma o tematyce politycznej zebrano w wydanym w 1905 tomie Llueven palos[14].
Rozwinął również bogatą działalność teologiczną, stał za powstaniem Niezależnego Kościoła Filipińskiego (1902)[15][16], był autorem wielu kazań oraz traktatów o tematyce religijnej. Przełożył na ilokański znaczną część Biblii, w tym ewangelie oraz Dzieje Apostolskie[17]. Opracował wiele fundacyjnych dokumentów założonego przez siebie kościoła, w tym jego katechizm i mszał[18].
Trzykrotnie żonaty, doczekał się łącznie 27 dzieci[19]. Jeden z jego synów, Isabelo Jr., doszedł do stanowiska najwyższego biskupa współzałożonego przez ojca kościoła[20].
Zmarł w Manili. Jego imię nosi między innymi szkoła podstawowa w manilskiej Tondzie[21].