Ilokanie
lud filipiński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ilokanie[1][2], także: Ilocano[2], Ilokano[2], Iloco[2], Iloko[2] – lud filipiński zamieszkujący wyspy Luzon i Mindanao[2]. Ich liczebność wynosi 7,1 mln[3][4]. W przeważającej mierze wyznają chrześcijaństwo, zachowały się także elementy wierzeń tradycyjnych. Są wśród nich katolicy i protestanci, część należy do Niezależnego Kościoła Filipińskiego[4]. Posługują się językiem z rodziny austronezyjskiej i wykształcili piśmiennictwo na bazie alfabetu łacińskiego[3].
Populacja |
7,1 mln |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia |
chrześcijaństwo, wierzenia tradycyjne |
Grupa |
Cechują się przedsiębiorczością, inicjatywą migracyjną i zdolnością asymilacji grup sąsiednich[2]. Zajmują się uprawą ryżu, kukurydzy i roślin przemysłowych[2]. Rozwinęli hodowlę i rzemiosło, w tym złotnictwo i tkactwo[2]. Mieszkają w domach wznoszonych na palach[2]. Mają rozwinięty folklor (mitologia, muzyka, taniec)[4]. Ulubioną rozrywką są walki kogutów[2].