Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1807 w Żelisławiu, zm. 1882 w Mierzynie) – polski ksiądz katolicki, proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.
Ksiądz | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 lipca 1807 | |
Data i miejsce śmierci |
11 lipca 1882 | |
Wikariusz parafii w Łasku | ||
Okres sprawowania |
1831–1835 | |
Proboszcz parafii w Mierzynie | ||
Okres sprawowania |
1835–1882 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
1831 |
Życiorys
Urodził się w niedzielę 5 lipca 1807 roku w Żelisławiu w rodzinie szlacheckiej Ścibor-Bogusławskich herbu Ostoja. Prawnuk Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, komornika granicznego (wicepodkomorzego) łęczyckiego i sieradzkiego. Rodzicami jego byli Salomea z Bobowskich i Antoni Onufry Bogusławski, chrzestnymi natomiast Apolonia z Grodzickich i jej mąż Ignacy Kajetan Błeszyński, właściciele dóbr Żelisław. Jego dziadkami po mieczu byli – Marianna Chodakowska herbu Dołęga, dziedziczka części Łagiewnik i Jakub Bogusławski, dziedzic części dóbr Włocin, a po kądzieli – Marianna Bielska herbu Wierusz i Franciszek Bobowski, dzierżawcy dóbr królewskich Bieniec. Ignacy Bogusławski miał siostrę Petronelę Otocką, dziedziczkę Korczewa i brata Antoniego Jana, współwłaściciela Korczewa i gruntów rolnych w Janowie.
Ignacy Bogusławski pobierał naukę w Wieluniu u oo. Pijarów, a następnie w szkole wojewódzkiej w Piotrkowie (dzisiejsze I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego) aż do szóstej klasy. W 1828 roku wstąpił do seminarium diecezjalnego we Włocławku, gdzie po odbytych studiach otrzymał święcenia kapłańskie w 1831 roku. Następnie został wikariuszem w Łasku. W latach 1835–1882 był proboszczem parafii w Mierzynie. W roku 1843 został wylegitymowany wraz z bratem Antonim Janem ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego. W roku 1852 był ofiarodawcą na rzecz budowy szpitala w Piotrkowie[1]. W latach 60. XIX w. prowadził kwesty na rzecz budowy kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia N. Maryi Panny, przy Placu Grzybowskim w Warszawie[2].
W okresie powstania styczniowego wspierał powstańców działających w okolicach Rozprzy i Kamieńska. Do dziś znana jest lokalnie opowieść jak po mszy świętej celebrowanej przez ks. Bogusławskiego powstańcy szykujący się do walki ostrzyli szable i kosy na stopniach kapliczki koło kościoła w Mierzynie, pozostawiając głębokie wyżłobienia. Ks. Ignacy Napoleon Bogusławski zmarł w piątek 11 lipca 1882 roku mając lat 75. Został pochowany na starym cmentarzu w Mierzynie. Jego grób zachował się do dnia dzisiejszego[3].
Na płycie jego nagrobku widnieje napis: Tu spoczywają zwłoki KS. IGNACEGO OSTOJA BOGUSŁAWSKIEGO JUBILATA PROBOSZCZA PRZEZ LAT 47 TUTEJSZEGO KOŚ. URODZONY 15 LIPCA 1807 R. z Ignacego i Salomei Bogusławskich Właścicieli majątku Bronowice w Obwodzie Rawskim Wyświęcony na Kapłana 1831 r. umarł 11 Lipca 1882 r. MAJĄC LAT 75[4]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.