Hyla – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Hylinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).
Ten artykuł dotyczy zwierzęcia. Zobacz też: Hyla – ostaniec wapienny.
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Hyla[1] |
Laurenti, 1768[2] |
|
Przedstawiciel rodzaju – rzekotka drzewna (H. arborea) |
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
płazy |
Podgromada |
Aspidospondyli |
Rząd |
płazy bezogonowe |
Podrząd |
Neobatrachia |
Rodzina |
rzekotkowate |
Podrodzina |
Hylinae |
Rodzaj |
Hyla |
Typ nomenklatoryczny |
Hyla viridis Laurenti, 1768 (= Rana arborea Linnaeus, 1758) |
Synonimy |
- Ranetta Garsault, 1764[3]
- Ranella[uwaga 1] — Garsault, 1764[4]
- Calamita Schneider, 1799[5]
- Hylaria Rafinesque, 1814[6]
- Hylanus Rafinesque, 1815[7]
- Hyleisinus[uwaga 2] Rafinesque, 1815[8]
- Hylesinus[uwaga 2] Rafinesque, 1815[8]
- Hyas Wagler, 1830[9]
- Calamites[uwaga 3] — Wagler, 1830[10]
- Dendrohyas Wagler, 1830[11]
- Discodactylus Wagler, 1833[12]
|
|
Gatunki |
16 gatunków – zobacz opis w tekście |
|
|
|
Zamknij
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji na południe od Morza Bałtyckiego na wschód z przerwą między wschodnią Rosją a krainą orientalną od północno-wschodnich Indii do Wietnamu, Chin i wyspy Hajnan; Sardynia i Korsyka, skrajnie północna Afryka od Maroka po Tunezję; północno-wschodni Egipt, Turcja i południowy Półwysep Arabski[13].
Etymologia
- Ranetta (Ranella): rodzaj Rana Linnaeus, 1758; łac. przyrostek zdrabniający -etta[14]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
- Hyla: w mitologii greckiej Hylas (gr. Ὕλας Hylas) był służącym i kompanem Herkulesa, i został porwany przez zakochane w nim nimfy wodne[2][15].
- Calamita (Calamites): gr. καλαμιτης kalamitēs „gatunek żaby” wspomniany przez Pliniusza[5]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
- Hylaria: wariant nazwy rodzajowej Hyla Laurenti, 1768[6]. Nazwa zastępcza dla Hyla.
- Hylanus (Hyleisinus, Hylesinus): wariant nazwy rodzajowej Hyla Laurenti, 1768[7]. Nazwa zastępcza dla Hyla.
- Hyas: w mitologii greckiej Hyas (gr. Ὑας Hyas) był synem Atlasa i Plejone (lub Ajtry), brat Plejad i Hiad[9]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
- Dendrohyas: gr. δενδρον dendron „drzewo”; rodzaj Hyas Wagler, 1830[11]. Nazwa zastępcza dla Hyas Wagler, 1830.
- Discodactylus: gr. δισκος diskos „płyta”[16]; δακτυλος daktulos „palec”[17]. Nazwa zastępcza dla Calamita Schneider, 1799.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:
- Hyla annectans (Jerdon, 1870)
- Hyla arborea (Linnaeus, 1758) – rzekotka drzewna[18]
- Hyla carthaginiensis Dufresnes, Beddek, Skorinov, Fumagalli, Perrin, Crochet & Litvinchuk, 2019
- Hyla chinensis Günther, 1858
- Hyla felixarabica Gvoždík, Kotlík & Moravec, 2010
- Hyla hallowellii Thompson, 1912
- Hyla intermedia Boulenger, 1882
- Hyla meridionalis Boettger, 1874 – rzekotka śródziemnomorska[18]
- Hyla molleri Bedriaga, 1889
- Hyla orientalis Bedriaga, 1890 – rzekotka wschodnia[19]
- Hyla sanchiangensis Pope, 1929
- Hyla sarda (De Betta, 1853) – rzekotka sardyńska[20]
- Hyla savignyi Audouin, 1827
- Hyla simplex Boettger, 1901
- Hyla tsinlingensis Liu & Hu, 1966
- Hyla zhaopingensis Tang & Zhang, 1984
Niepoprawna późniejsza pisownia Ranetta Garsault, 1764.
Niepoprawna późniejsza pisownia Hylanus Rafinesque, 1815, 1764.
Niepoprawna późniejsza pisownia Calamita Schneider, 1799.
Hyla, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
D. Frost: Hyla Laurenti, 1768. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 50, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
K. Kolenda, T. Skawiński & M. Kaczmarski. Przegląd „nowych” gatunków płazów i gadów występujących w Polsce. „Kosmos”. 68 (1), s. 210, 2019. DOI: 10.36921/kos.2019_2491. (pol.).
- F.A.P. de Garsault: Les Figures des Plantes et Animaux d’Usage en Médecine, Décrits dans la Matière Médicale de Mr. Geoffroy Médecin, Dessinés d’après Nature. T. 5. Paris: Desprez, 1764, s. ryc. 644–729. (fr.).
- C.S. Rafinesque: Analyse de Nature, ou Tableau de l’Universe et des Corps Organisé. Palerme: Aux dépens de l’Auteur, 1815, s. 1–224. (fr.).
- J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugthiere und Vogel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. J. G. Cotta: München, Stuttgart and Tübingen, 1830, s. 1–354. (niem.).
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne: