Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Holandii na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 33 sportowców, wyłącznie mężczyzn. Reprezentacja ta miała przedstawicieli w siedmiu spośród 16 rozgrywanych dyscyplin[1]. Chorążym reprezentacji był Jan Ploeger[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 18-letni piłkarz Joop Boutmy, a najstarszym 44-letni szermierz Leonardus Nardus. Holendrzy zdobyli na tych igrzyskach trzy brązowe medale[1].
Kod MKOl |
NED | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm | ||||||
Chorąży |
Jan Ploeger | |||||
Liczba zawodników |
33 w 7 dyscyplinach | |||||
|
Mimo iż Holenderski Komitet Olimpijski został założony w 1912 roku[3], to start reprezentacji Niderlandów był jej trzecim startem na igrzyskach[2]. Po raz pierwszy Holandia wystartowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1900 roku w Paryżu, gdzie zdobyła jeden srebrny i trzy brązowe medale, dzięki czemu zdobyła osiemnaste miejsce w tabeli[4]. Drugi start miał miejsce osiem lat później podczas IV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Reprezentacja zdobyła tam dwa brązowe medale i siedemnaste miejsce w klasyfikacji[5].
Ponadto razem z holenderskimi sportowcami do Sztokholmu przyjechała piętnastoosobowa grupa działaczy sportowych oraz sędziów[6]. Na igrzyska przyjechało także ośmiu dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: amsterdamskie De Nieuwe Courant, De Telegraf oraz Algemeen Handelsblad, rotterdamskie Maasbode oraz Nieuwe Rotterdamsche Courant, a także Groningen Dagbladet z Groningen[7].
Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Holandii wzięła udział w siedmiu. Najliczniejszą, piętnastoosobową reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tego kraju wystawił w piłce nożnej. Jeden z zawodników startował w dwóch dyscyplinach[1].
Lp. | Sport | Mężczyźni | Kobiety | Łącznie |
---|---|---|---|---|
1 | Piłka nożna | 15 | – | 15 |
2 | Szermierka | 12 | – | 12 |
3 | Zapasy | 3 | – | 3 |
4 | Lekkoatletyka | 1 | – | 1 |
Pięciobój nowoczesny | 1 | – | 1 | |
Strzelectwo | 1 | – | 1 | |
Tenis ziemny | 1 | – | 1 |
W konkurencjach lekkoatletycznych wystartował jeden reprezentant Holandii. Był nim 21-letni sprinter Johannes Grijseels startujący w dwóch konkurencjach biegowych.
6 lipca rozpoczęły się eliminacje w biegu na 100 metrów. Grijseels wystartował w siódmym biegu eliminacyjnym, gdzie z nieznanym czasem zajął trzecią, czwartą lub piątą pozycję i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję wygrał Amerykanin Ralph Craig[8].
Cztery dni później, 10 lipca, rozpoczęły się eliminacje w biegu na 200 metrów. Grijseels pobiegł w wyścigu numer cztery, gdzie z nieznanym czasem zajął drugie, premiowane awansem miejsce. Tego samego dnia rozegrano biegi półfinałowe. Holender wystartował w czwartym półfinale. Zajął w swoim biegu ostatnie, szóste miejsce i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję także wygrał Amerykanin Craig[9].
Zawodnicy:
Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Półfinał | Finał | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | Czas | Miejsce | ||
100 m[8] | Johannes Grijseels | nn | 3-5. w swoim biegu[10] | NQ | |||
200 m[9] | Johannes Grijseels | nn | 2. w swoim biegu Q[11] | nn | 6. w swoim biegu[12] | NQ |
W pięcioboju nowoczesnym wystartował jeden holenderski zawodnik. Jetze Doorman rozpoczął rywalizację 7 lipca w pierwszej konkurencji – strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego. Z wynikiem 149 punktów uplasował się na 21. pozycji. Kolejnego dnia rozegrano drugą konkurencję, którą było pływanie na dystansie 300 metrów. Jednak Doorman nie pojawił się na starcie i nie został sklasyfikowany[13].
Zawodnicy:
Zawodnik | Strzelectwo (pistolet szybkostrzelny) |
Pływanie (300 m stylem dowolnym) |
Szermierka (szpada) |
Jeździectwo (próba terenowa) |
Lekkoatletyka (bieg na 4000 m) |
Punkty | Wynik | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wynik | Miejsce/Punkty | Czas | Miejsce/Punkty | Wygrane | Miejsce/Punkty | Wynik | Miejsce/Punkty | Czas | Miejsce/Punkty | |||
Jetze Doorman | 149 | 21[14] | – | DNS[15] | — | 21 | DNF[13] |
Piłkarska amatorska reprezentacja Holandii wystąpiła w turnieju olimpijskim pod kierunkiem angielskiego trenera Edgara Chadwicka. Najmłodszym zawodnikiem był 18-letni Johannes „Joop” Boutmy, zaś najstarszym – 29-letni kapitan drużyny Dirk Lotsij.
Reprezentacja rozpoczęła rozgrywki 29 czerwca, rozgrywając mecz pierwszej rundy na stadionie olimpijskim przeciwko gospodarzom. Do przerwy dzięki bramkom Bouvy’ego i Vosa, Holendrzy prowadzili 2:1, jednak drugą połowę lepiej wykorzystali Szwedzi i wyrównali. Konieczna była dogrywka, którą wygrali Holendrzy dzięki bramce Vosa w 91 minucie. Z wynikiem 4:3, Holendrzy awansowali do rundy ćwierćfinałowej[16][17].
W ćwierćfinale Holendrzy zmierzyli się z reprezentacją Austrii. Mecz odbył się na stadionie w Solnie 30 czerwca. Wynik z pierwszej połowy – 3:1 dla Holendrów, po bramkach Bouvy’ego, ten Cate’a i Vos utrzymał się do końca meczu. Honorową bramkę dla Austriaków zdobył Alois Müller[18][19].
W półfinale Holandia zmierzyła się z reprezentacją Danii. Mecz ten, rozegrany na stadionie olimpijskim 2 lipca, miał wyłonić drugiego finalistę, który zmierzy się z Brytyjczykami. Cały mecz zdominowali Duńczycy, którzy strzelili cztery bramki. Jedyny gol dla Holandii padł z samobójczego strzału Haralda Hansena[20][21].
Ostatni mecz z udziałem Holendrów miał miejsce 4 lipca na stadionie w Solnie. Jego stawką był brązowy medal, a przeciwnikiem Holendrów – reprezentacja Finlandii. Holendrzy zdominowali cały mecz – do połowy prowadzili 4:0, zaś ostateczny wynik ustalono na 9:0. Królem strzelców tego meczu został Jan Vos, który zdobył pięć bramek[22][23].
Zawodnicy:
29 czerwca 1912 19:00 |
Szwecja |
3 : 4 (dog.) (3:4, 3:3, 1:2) |
Holandia |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: George Wagstaffe Simmons |
Szwecja: Josef Börjesson – Jacob Levin, Erik Bergström – Ragnar Wicksell, Gustav Sandberg, Karl Gustafsson – Herman Myhrberg (c), Ivar Svensson, Erik Börjesson, Helge Ekroth, Karl Ansén
Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Bok de Korver, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.
30 czerwca 1912 19:00 |
Holandia |
3 : 1 (3:1) |
Austria 41' Alois Müller |
Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: David Philip |
Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy
Austria: Otto Noll – Bernhard Graubart, Ladislaus Kurpiel – Josef Brandstätter, Karl Braunsteiner, Robert Cimera – Ludwig Hussak (c), Alois Müller, Johann Studnicka, Robert Merz, Leopold Neubauer.
2 lipca 1912 19:00 |
Dania |
4 : 1 (3:0) |
Holandia |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: Ede Herczog |
Dania: Sophus Hansen – Nils Middelboe (c), Harald Hansen – Charles Buchwald, Emil Jørgensen, Paul Berth – Oskar Nielsen, Poul Nielsen (60' *), Anthon Olsen, Sophus Nielsen, Vilhelm Wolfhagen
Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.
(*) – Poul Nielsen opuścił boisko w 60 minucie z powodu kontuzji.
Mecz o trzecie miejsce[22][23]
4 lipca 1912 15:00 |
Holandia |
9 : 0 (4:0) |
Finlandia | Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: Per Sjöblom |
Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Jan van der Sluis, Jan Vos, Nico Bouvy
Finlandia: August Syrjäläinen – Jalmari Holopainen, Gösta Löfgren – Knut Lund, Eino Soinio (c), Viljo Lietola – Lauri Tanner, Bror Wiberg, Artturi Nyyssönen, Jarl Öhman, Algoth Niska.
W konkurencjach strzeleckich Holandię reprezentował jeden zawodnik – 33-letni Emile Jurgens. Brał on udział w trapie mężczyzn. W pierwszej serii strzałów z wynikiem 17 punktów zajął jedenaste miejsce. W drugiej zdobył 27 punktów i zajął czwarte miejsce. zaś w trzeciej – 43 punkty i 13. miejsce. Wynik łączny wynoszący 87 punktów pozwolił mu na zajęcie ostatecznie dziewiątego miejsca[24].
Zawodnicy:
Konkurencja | Zawodnik | Runda I | Runda II | Runda finałowa | Wynik łączny | Miejsce |
---|---|---|---|---|---|---|
Trap[24] | Emile Jurgens | 17 | 27 | 43 | 87 | 9.[24] |
W konkurencjach szermierczych na igrzyskach w Sztokholmie wzięło udział dwunastu holenderskich zawodników. Najstarszym z nich był 44-letni Leonardus Nardus, zaś najmłodszym – 24-letni Albertus Perk[25].
Pierwszą konkurencją rozgrywaną 6-8 lipca był indywidualny turniej florecistów. Wziął w nim udział jeden zawodnik holenderski, Adrianus de Jong. Walczył na planszy „N”, a jego przeciwnikami byli zawodnicy z Belgii, Norwegii, Austrii, Imperium Rosyjskiego i Egiptu. De Jong przegrał trzy z pięciu swoich walk i odpadł z dalszej części turnieju. Złoto zdobył reprezentant Włoch Nedo Nadi[26].
Kolejną konkurencją rozgrywaną 9-10 lipca był drużynowy turniej szpadzistów. Holandia wystawiła do turnieju pięciu swoich zawodników: Jetze Doormana, Adrianusa de Jong, Willema van Blijenburgh, Leonardusa Nardusa i George’a van Rossem. W pierwszej rundzie drużyna ta awansowała wraz z ekipą niemiecką po zajęciu dwóch pierwszych miejsc w grupie. W półfinale Holendrzy zajęli pierwsze miejsce w grupie, pokonując zawodników czeskich, brytyjskich i duńskich. W rundzie finałowej drużyna zmierzyła się z Belgami, Brytyjczykami i Szwedami. Belgowie zajęli pierwsze miejsce wygrywając wszystkie walki, zaś o srebrze i brązie decydował bilans trafień. Ostatecznie Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu[27].
W dniach 11-13 lipca rozegrano indywidualny turniej szpadzistów, w którym wzięło udział ośmiu holenderskich zawodników. Po pierwszej rundzie odpadli George van Rossem, Albertus Perk, Jacob van Geuns, Willem van Blijenburgh oraz Willem Molijn zajmując w efekcie miejsca 49-95. Do ćwierćfinałów awansowali Hendrik de Iongh, Jan de Beaufort i Adrianus de Jong. Do półfinału awansował jedynie de Jong, który odpadł w półfinale, przegrywając między innymi z późniejszym zdobywcą złotego medalu, Belgiem Paulem Anspachem[28].
Drużyna holenderska uczestniczyła także w turnieju drużynowym szablistów rozgrywanym w dniach 14-15 lipca. Holandia wystawiła sześcioosobową ekipę w składzie: Jetze Doorman, Dirk Scalongne, Adrianus de Jong, Willem van Blijenburgh, Hendrik de Iongh, George van Rossem. W pierwszej rundzie rywalami Holendrów byli Austriacy i Duńczycy. Wygrywając jedynie z tymi drugimi, reprezentanci Niderlandów awansowali do półfinału z drugiego miejsca w grupie. Tam spotkali się z Czechami (przegrana), Brytyjczykami i Belgami (wygrane), zaś po awansie ponownie z Austriakami i Czechami oraz z Węgrami. Zwyciężając jeden mecz Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu i zdobyli brązowy medal[29].
Ostatnią konkurencją szermierczą w Sztokholmie był rozegrany w dniach 16-18 lipca indywidualny turniej szablistów. Wystartowało w nim dwóch Holendrów. Johannes Kolling nie wygrywając żadnej walki w grupie odpadł w eliminacjach, zaś Hendrik de Iongh awansował do kolejnej rundy. Tam nie pojawił się jednak na planszy i odpadł z dalszej rywalizacji. Złoto zdobył Węgier Jenő Fuchs[30].
Zawodnicy:
Konkurencje drużynowe
Konkurencja | Zawodnik | Eliminacje | Półfinał | Finał | Miejsce | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | Przeciwnicy | Wygrane/Przegrane | |||
Szpada[27] | Adrianus de Jong George van Rossem Jetze Doorman Leonardus Nardus Willem van Blijenburgh |
Ces. Niemieckie | – Q[37] | Wielka Brytania Dania Królestwo Czech |
3/0 Q[38] | Belgia Wielka Brytania Szwecja |
1/2[39] | |
Szabla[29] | Jetze Doorman Dirk Scalongne Adrianus de Jong Willem van Blijenburgh Hendrik de Iongh George van Rossem |
Austria Dania |
1/1 Q[40] | Królestwo Czech Belgia Wielka Brytania |
2/1 Q[41] | Węgry Austria Królestwo Czech |
1/2[42] |
W konkurencjach tenisowych Holandię reprezentował jeden zawodnik. Był nim 25-letni Otte Blom startujący w turnieju singlowym mężczyzn na kortach otwartych. Rozpoczął on rywalizację od drugiej rundy turnieju, gdzie zmierzył się z reprezentantem gospodarzy, Szwedem Gunnarem Setterwallem. Mecz ten przegrał 0:3 w setach, pierwszego i drugiego przegrywając 3:6, zaś trzeciego 6:8; co było równoznaczne z zakończeniem udziału Holendra w rozgrywkach. Złoto zdobył reprezentant Związku Południowej Afryki Charles Winslow[43].
Zawodnicy:
Konkurencja | Zawodnik | 1/64 finału | 1/32 finału | 1/16 finału | 1/8 finału | Ćwierćfinał | Półfinał | Finał / Mecz o trzecie miejsce | Miejsce |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik |
Przeciwnik Wynik | |||
Gra pojedyncza[43] | Otte Blom | — | Gunnar Setterwall P 0:3 (3:6, 3:6, 6:8)[44] |
NQ | Miejsca 33-64. |
W turniejach zapaśniczych wystartowało trzech zawodników holenderskich, każdy w innej kategorii wagowej. Walki były prowadzone w stylu klasycznym na zasadzie podwójnej eliminacji, tzn. dopiero druga przegrana zawodnika sprawiała, iż odpadał z dalszej rywalizacji.
6 lipca rozpoczęły się walki w wadze lekkiej i średniej. W pierwszej z nich startował Johannes Eillebrecht, który przegrał walkę z Finem Tanttu poprzez rzut na matę; w drugiej zaś startował Jan Sint, który wygrał przez rzut walkę ze Szwedem Ohlssonem.
7 lipca rozegrano walki drugiej rundy wagi lekkiej i średniej oraz pierwszą rundę walk wagi ciężkiej. Eillebrecht przegrał swoją drugą walkę z Finem Kolehmainenem, ponownie przez rzut, co skutkowało jego ostateczną eliminacją z turnieju. Sint zmierzył się z Duńczykiem Hansenem, a jego walka zakończyła się drugim zwycięstwem. W wadze ciężkiej walki rozpoczął Barend Bonneveld, który wygrał decyzją sędziów swój pierwszy pojedynek z Finem Backeniusem.
Następnego dnia, 8 lipca, rozgrywane były walki trzeciej rundy wagi średniej i drugiej rundy wagi ciężkiej. Pojedynki obu Holendrów zakończyły się porażką poprzez rzut na matę. Sint przegrał z Finem Westerlundem, zaś Bonneveld z Niemcem Neserem. Dla obu były to pierwsze porażki w turnieju.
9 lipca rozegrano walki czwartej rundy wagi średniej i trzeciej rundy wagi ciężkiej. Sint startujący w wadze średniej uniknął eliminacji z turnieju wygrywając z Finem Tirkkonenem przez rzut na matę. Sztuka ta nie udała się Bonneveldowi walczącemu w wadze ciężkiej. Przegrał on swoją walkę z reprezentantem Finlandii Viljaamą i odpadł z dalszej rywalizacji.
10 i 11 lipca rozegrano dalsze walki w wadze średniej, kolejno piątej i szóstej rundy. Sint pierwsza walkę wygrał poprzez walkower, zaś w kolejnej rundzie uległ Finowi Alfredowi Asikainenowi, późniejszemu brązowemu medaliście. Była to druga porażka Holendra, co dyskwalifikowało go z dalszej części turnieju[45][46][47].
Zawodnicy:
Konkurencja | Zawodnik | Runda I | Runda II | Runda III | Runda IV | Runda V | Runda VI | Runda VII | Finał |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rywal | Rywal | Rywal | Rywal | Rywal | Rywal | Rywal | Rywale | ||
Waga lekka w stylu klasycznym[45] |
Johannes Eillebrecht | Aatami Tanttu P (rzut)[48] |
David Kolehmainen P (rzut)[49] |
NQ | |||||
Waga średnia w stylu klasycznym[46] |
Jan Sint | Sven Ohlsson W (rzut)[50] |
Hvitfeldt Hansen W (rzut)[51] |
Emil Westerlund P (rzut)[52] |
Teodor Tirkkonen W (rzut)[53] |
Fridolf Lundstein W (walkower)[54] |
Alfred Asikainen P (rzut)[55] |
NQ | |
Waga ciężka w stylu klasycznym[47] |
Barend Bonneveld | Emil Backenius W (decyzja sędziów)[56] |
Jakob Neser P (rzut)[57] |
Kalle Viljaama P (pasywność)[58] |
NQ |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.