Halocarpus
rodzaj roślin / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Halocarpus – rodzaj niewielkich drzew i krzewów z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Obejmuje we florze współczesnej trzy gatunki będące endemitami Nowej Zelandii[4]. H. bidwillii i H. biformis rosną na Wyspie Północnej i Południowej, a także na Wyspie Stewarta. Brak ich na północnym krańcu Wyspy Północnej, gdzie rośnie z kolei H. kirkii[5].
Halocarpus bidwillii | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Halocarpus | ||
Nazwa systematyczna | |||
Halocarpus C. J. Quinn Austral. J. Bot. 30: 317. 14 Jul 1982[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
H. bidwillii (J. D. Hooker ex T. Kirk) C. J. Quinn[3] | |||
| |||
|
H. kirkii zasiedla nizinne, subtropikalne lasy z udziałem agatisa nowozelandzkiego Agathis australis, Phyllocladus toatoa i Libocedrus plumosa. Pozostałe dwa gatunki rosną na obszarach górzystych, na rzędnych od 400 do 1500 m n.p.m.[5] Znaczenie użytkowe miało drewno stosowane jako konstrukcyjne i do wyrobu podkładów kolejowych[6].
Nazwa rodzaju pochodzi od jasnego pierścienia znajdującego się u nasady nasion – cechy wyróżniającej należące tu rośliny[7][8].
Na czerwonej liście gatunków zagrożonych publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) H. kirkii uznany jest za gatunek bliski zagrożenia, a pozostałe dwa za gatunki najmniejszej troski[9].