Gumka recepturka
cienki elastyczny pasek (guma/lateks) zamknięty w okrąg (cel: spinanie ze sobą przedmiotów) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gumka recepturka – cienki, gumowy bądź lateksowy, elastyczny pasek zamknięty w okrąg, służący głównie do nietrwałego spinania ze sobą przedmiotów. Obwód gumki recepturki zazwyczaj nie przekracza 25–30 centymetrów[1][2].
Gumka recepturka została wynaleziona przez Stephena Perry’ego[3], który w 1844 roku złożył podanie o dotyczący jej patent, który uzyskał 17 marca 1845 roku[4]. Pierwotnie służyła do spinania luźnych stron czy innych papierów[5]. Służyła także do przytwierdzania papierowej recepty do buteleczki z lekarstwem, skąd wywodzi się jej polska nazwa[6].
Produkcja gumek recepturek nie zmieniła się od czasów Perry’ego i polega na maszynowym odcinaniu z gumowej rury okręgów o zadanej szerokości[5]. W domowych warunkach gumki recepturki wyrabiano ze starych dętek rowerowych, odcinając nożyczkami wąskie skrawki.
Gumki recepturki stały się także elementami zabawek, jako ich element napędowy[7] lub jako „amunicja” w strzelających nimi „strzelbach” i „pistoletach”, z których pierwsze zostały opatentowane w 1920 roku[8].