Grabice (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Grabice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Grabice z siedzibą GRN w Grabicach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie gubińskim w woj. zielonogórskim na mocy uchwały nr V/16/54 WRN w Zielonej Górze z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Grabice, Polanowice, Jazów, Sadzarzewice, Wierzbno, Luboszyce, Wielotów, Kumiałtowice, Węgliny, Nowa Wioska i Brzozów ze zniesionej gminy Markosice w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1958 do gromady Grabice włączono obszar zniesionej gromady Strzegów w tymże powiecie[8].
W związku z likwidacją powiatu gubińskiego z dniem 31 grudnia 1961 gromada weszła w skład powiatu lubskiego w tymże województwie[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 w powiecie lubskim utworzono gminę Grabice[11] (zniesiono ją ponownie 15 stycznia 1976[12]).