Frevo – brazylijska muzyka taneczna, powstała w Recife (Pernambuco) w drugiej połowie XIX wieku, uprawiana głównie podczas karnawałów ulicznych. Charakteryzuje się żywym tempem, czerpiąc z muzyki marszowej, brazylijskiego tango, square dance i polki. Towarzyszący jej taniec bazuje na ruchach capoeiristas i improwizacji.
W 2012 roku Frevo zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Historia
Frevo powstało w drugiej połowie XIX wieku w centrum miasta Recife, w okresie jego uprzemysłowienia, kiedy po abolicji niewolnictwa formowała się nowa klasa robotnicza[1]. W dzielnicach robotniczych powstały rywalizujące ze sobą kluby frevo[1].
Nazwa frevo pochodzi od portugalskiego ferver co oznacza „gotować się”[2]. Określenie to było używane do opisu ruchu tłumu podczas karnawału ulicznego[3]. Pierwsza wzmianka o frevo jako stylu muzycznym pochodzi z ogłoszenia prasowego z 1907 roku zamieszczonego w gazecie Journal Perqueno, w którym przedstawiono repertuar brassbandu Clube Empalhadores do Feitosa – na liście repertuarowej znajdował się marsz „O frevo”[4].
Muzyka frevo charakteryzuje się żywym tempem, łączy elementy muzyki marszowej, brazylijskiego tanga, square dance i polki. José Laurenç da Silva (1889–1952), znany jako Maestro Zuzingha, dyrygent orkiestry Czwartej Brygady Piechoty z Recife, uznawany jest tego, który skonsolidował frevo jako styl muzyczny, wprowadzając rozróżnienie pomiędzy marcha-frevo (marszem frevo) a marcha-polka (marszem-polką)[3].
Z biegiem lat i popularyzacją muzyki poprzez radio, wyodrębniły się style Frevo de Rua (frevo uliczne – forma instrumentalna), Frevo Canção (frevo wokalne) i Frevo de Bloco (frevo z udziałem bandu ulicznego)[3]. Wszystkie rodzaje frevo łączy charakterystyczny rytm oparty na synkopie, wybijany na bębnie wielkim tzw. surdo i werblu[3].
Taniec frevo bazuje na ruchach capoeiristas i improwizacji. Podczas karnawału, gdy na ulicy spotkały się parady prowadzone przez różne kluby frevo, spotkania grup capoeiristas otwierających pochody, przeradzały się w bójki[2]. Aby umknąć siłom porządkowym, walki były maskowane tańcem a zamiast noży zaczęto używać jako broni parasolek, które później stały się atrybutem tancerzy frevo[2]. Nazwy kroków zwanych passo nawiązują do narzędzi pracy: piła, nożyce, szczypce, gwóźdź, młotek, śruba[1].
Tradycyjnie grupy frevo tworzyły rodziny a wiedza przekazywana była z ojca na syna. W latach 70. XX wieku zaczęły powstawać pierwsze szkoły[1].
Tradycja frevo jest szczególnie żywa podczas karnawału w miastach prowincji Pernambuco: Recife i Olindzie[3].
W 2012 roku Frevo zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO[5].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
