Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Korewo (ur. 28 sierpnia[uwaga 1] 1885 w maj. Zujkajmie, zm. ?) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 | |
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1885 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
inspektor poborowy |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg) | |
| Odznaczenia | |
          | |
.jpg)
Urodził się 28 sierpnia 1885 w majątku Zujkajmie, w ówczesnym powiecie rosieńskim guberni kowieńskiej, w rodzinie Jana i Petronelli z Zacharzewskich[6][7]. Był młodszym bratem Jana (1882–1941), oficera armii rosyjskiej[3]. Ukończył gimnazjum w Wilnie[7].
W 1905 wstąpił do Wileńskiej Szkoły Junkrów Piechoty[7]. Od 1908 był oficerem zawodowym armii rosyjskiej[7]. Podczas I wojny światowej od grudnia 1917 był zastępcą dowódcy 13 pułku strzelców polskich, a później dowódcą 16 pułku strzelców polskich[7][8]. Brał udział w bitwie pod Kaniowem 11 maja 1918, po czym dostał się do niewoli niemieckiej[7].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w październiku 1918 jako były oficer armii rosyjskiej w stopniu podpułkownika[9][7]. Został komendantem powołanego rozkazem z 30 października 1918 Okręgu Wojskowego nr X „Łowicz” (Łowicki)[7]. Następnie był organizatorem oraz od 1 grudnia 1918 do 14 lipca 1919 dowódcą 30 pułku piechoty, po czym na przełomie 1919/1920 dowodził 49 pułkiem strzelców kresowych i 65 pułkiem piechoty[10][7]. W międzyczasie organizował XXXII Brygadę Piechoty, będąc jej pełniącym obowiązki dowódcy[7]. Był także dowódcą grupy w Małopolsce Wschodniej[7]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[11]. Za swoje czyny podczas wojny polsko-bolszewickiej otrzymał Order Virtuti Militari[12].
Po zakończeniu działań wojennych nadal pełnił obowiązki dowódcy 65 pułku piechoty w Grudziądzu[5][13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 97. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4], a 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku[15]. W marcu 1927 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 13 Dywizji Piechoty w Równem[16][17]. W lutym 1929 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i mianowany dowódcą 6 Brygady Ochrony Pogranicza[18]. W styczniu 1931 został przeniesiony z KOP do dyspozycji I wiceministra spraw wojskowych i szefa Administracji Armii z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[19]. W październiku 1931 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko inspektora poborowego[20][21]. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[22]. W 1938 zamieszkiwał w Grodnie przy ul. Zielonej 4 m. 3[7][6].
Był żonaty, miał córkę Gertrudę (ur. 3 grudnia 1912)[23].
7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[37].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
