Format otwarty

Format otwarty – format pliku, który jest niezależny od systemu oraz jest udostępniany bez żadnych ograniczeń, które utrudniałyby ponowne wykorzystywanie^[1][2].

W odróżnieniu od formatu zamkniętego, format ten posiada jawną, ogólnodostępną specyfikację oraz strukturę, która nie jest ograniczona w żaden sposób przez prawo związane z licencjonowaniem, patentami, znakami towarowymi lub w inny sposób powodując, że każdy może wykorzystać je bezpłatnie w dowolnym celu (na przykład format udostępniony do domeny publicznej)^[3].

Popularne otwarte formaty mają szansę stać się otwartymi standardami.

Przykłady otwartych formatów

• OpenDocument – format plików dla programów biurowych, standard ISO
• PNG – rastrowy format plików graficznych standaryzowany przez ISO/IEC
• FLAC – format bezstratnej kompresji dźwięku
• WebM – format kontenera wideo/audio
• HTML – hipertekstowy język znaczników, obecnie szeroko wykorzystywany do tworzenia stron internetowych
• gzip – program komputerowy służący do bezstratnej kompresji danych
• CSS – arkusz stylu używany ze stronami WWW standaryzowany przez W3C

Zobacz też

• wolne oprogramowanie
• uzależnienie od dostawcy

Przypisy

1. Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1524).
2. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (CELEX: 32019L1024).
3. Definicja Wolnego Formatu Pliku. LINFO.org. [dostęp 2016-11-24].