Loading AI tools
radziecki konstruktor broni artyleryjskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiodor Fiodorowicz Pietrow (ros. Фёдор Фёдорович Петров, ur. 3 marca?/16 marca 1902 w Doktorowie, zm. 19 sierpnia 1978 w Moskwie) – sowiecki konstruktor broni artyleryjskiej[1].
Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 1978 |
Zawód, zajęcie |
inżynier, konstruktor broni artyleryjskiej |
Odznaczenia | |
|
Fiodor F. Pietrow urodził się we wsi Doktorowo w obwodzie tulskim[2]. Od 1919 pracował jako robotnik na kolei, w 1920 wrócił do rodzinnej wsi, gdzie był sekretarzem sielsowietu. W maju 1924 został powołany do służby wojskowej, służył w 1 pułku łączności Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, w 1927 ukończył wieczorowo rabfak (fakultet robotniczy)[3]. W 1927 roku rozpoczął studia na wydziale mechanicznym MWTU im. N. E. Baumana, a od roku 1930 kontynuował studia specjalistyczne na nowo otwartym wydziale wojskowo - mechanicznym Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego w zakresie konstrukcji uzbrojenia[1].
W roku 1931 po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu inżyniera - mechanika w specjalności działa-łoża, rozpoczął praktykę na Uralu w jednym z tamtejszych zakładów artyleryjskich. Zaczął pracować jako kierownik biura technicznego wydziału, a w 1932 roku został kierownikiem odcinka montażu dział artyleryjskich[1]. Na wiosnę 1934 roku przeszedł do biura konstrukcyjnego którego kierownikiem był N. G. Komarow i otrzymał stanowisko starszego konstruktora. Zajmował się tam unifikacją części do sprzętu artyleryjskiego. W roku 1936 podjął pracę nad konstrukcją nowej 152 mm haubicoarmaty wz. 1937 (MŁ-20) i 122 mm haubicy wz. 1938 (M-30)[1].
Stanowisko kierownika doświadczalnego biura konstrukcyjnego objął w roku 1938, a następnie został głównym konstruktorem zakładu. W przeddzień napaści Niemiec na ZSRR opracował 107 mm armatę M-60[1].
Do najbardziej znanych rozwiązań opracowanych w latach wojny w dziedzinie broni artyleryjskiej przez zespół którym kierował Pietrow należały[1]:
W 1944 wstąpił do Armii Czerwonej i w tym samym roku został uhonorowany tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej, a po trzech latach uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1946 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Artyleryjskich ZSRR. Po wojnie do 1974 roku pozostawał naczelnikiem Specjalnego Biura Konstrukcyjnego (OKB) nr 9[2]. Pod jego kierownictwem w okresie powojennym powstało szereg dział, w tym D-44, D-48, D-74, D-20 i D-30 oraz 2A31 działa samobieżnego 2S1 Goździk i 2A33 działa samobieżnego 2S3 Akacja, oraz działa radzieckich czołgów[2]. Od 1942 należał do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 2 i 4 kadencji. 3 marca 1966 mianowany został generałem lejtnantem[1]. Od 1974 roku pracował w Ministerstwie Przemysłu Obronnego w Moskwie[2]. W 1975 przeszedł na emeryturę[1]. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym[4].
I inne.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.