Loading AI tools
wymarły rodzaj ważek Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eumorbaeschna – wymarły rodzaj ważek z podrzędu Epiprocta i infrarzędu różnoskrzydłych, jedyny z monotypowej rodziny Eumorbaeschnidae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Żyły w jurze późnej na terenie obecnej Europy.
Eumorbaeschna | |
Bechly et al., 2001 | |
Okres istnienia: tyton | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
(bez rangi) | Euanisoptera |
(bez rangi) | Aeshnoptera |
(bez rangi) | Aeshnomorpha |
(bez rangi) | Panaeshnida |
(bez rangi) | Aeshnida |
(bez rangi) | Paneuaeshnida |
(bez rangi) | Euaeshnida |
Rodzina |
Eumorbaeschnidae |
Rodzaj |
Eumorbaeschna |
Typ nomenklatoryczny | |
Cymatophlebia jurassica Carpenter, 1932 |
Pierwszy zaliczany obecnie do tego rodzaju gatunek opisał w 1932 roku Frank Morton Carpenter pod nazwą Cymatophlebia jurassica[1]. W późniejszych latach należące doń skamieniałości często błędnie opisywano pod nazwą Morbaeschna muensteri, obecnie stanowiącą synonim Mesuropetala muensteri, gatunku należącego do innej rodziny – Mesuropetalidae[2][3]. Monotypowy rodzaj Eumorbaeschna dla C. jurassica oraz monotypowa rodzina Eumorbaeschnidae wprowadzone zostały w 2001 roku przez Güntera Bechly’ego i innych[2].
Eumorbaeschna jurassica znana jest z 18 skamieniałości. Wszystkie odnaleziono w wapieniu z Solnhofen w południowych Niemczech. Pochodzą one z wczesnego tytonu w jurze późnej[2][3].
Drugi gatunek, Eumorbaeschna adriankini, opisany został przez Güntera Bechly’ego i Adriana Kina na podstawie pojedynczej skamieniałości odnalezionej na stanowisku Owadów–Brzezinki na południowym wschodzie województwa łódzkiego w Polsce. Pochodzi ona z późnego tytonu. Opis gatunku ukazał się w 2013 roku, po tragicznej śmierci drugiego z autorów, stąd Bechly zmienił pierwotnie planowany epitet gatunkowy na adriankini, celem uhonorowania współautora[3].
Ważki te miały wydłużone pterostygmy o silnie rozwiniętych żyłkach wspierających[3]. W przednim skrzydle odległość między nodusem a pterostygmą wynosiła u E. adriankini 11 mm, a u E. jurassica od 14 do 15 mm. Żyłek poprzecznych postnodalnych i postsubnodalnych było u E. adriankini od 7 do 8, a u E. jurassica od 10 do 11[3]. Żyłka interradialna druga, gałęzie druga i 3/4 żyłki radialnej tylnej oraz żyłka medialna przednia były pofalowane[4][3]. Przebieg żyłki interradialnej drugiej nie był równoległy do drugiej gałęzi żyłki radialnej tylnej – przestrzeń między nimi rozszerzała się w kierunku odsiebnym[4][3]. Gałąź 3/4 żyłki radialnej tylnej biegła równolegle do żyłki medialnej przedniej aż po tylną krawędź skrzydła[4]. Pomiędzy spłaszczonymi sektorem radialnym i sektorem medialnym znajdowały się dwie żyłki dodatkowe o prostym przebiegu, a za nimi pojedynczy szereg komórek[3]. Trójkąt subdyskoidalny w przednim skrzydle był jednokomórkowy, a w tylnym dwukomórkowy[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.