Wysokie, wiecznie zielone, szybko rosnące drzewo dorastające 30 m wysokości o nieregularnej, luźno rozgałęzionej i przejrzystej koronie oraz dość prostym i smukłym pniu[6][7].
Mają dwie różne formy. Liście młodociane osiągają wiek 2-3 lat, są ułożone naprzeciwlegle na pędzie, nie posiadają ogonków. Okrągławe, dorastające 6 cm długości i szerokości, szaroniebieskie, lekko oszronione. Liście wieku dojrzałego mogą przetrwać wiele lat, są lancetowato-podłużne, z przodu spiczaste, u nasady liścia klinowato zwężone lub zaokrąglone[6]. Mają do 10 cm długości, są zielone lub srebrzystozielone, ułożone naprzemianlegle[7], silnie unerwione, z żółtym ogonkiem liściowym 2-3 cm długości. Po roztarciu wydzielają silny zapach[6].
Najczęściej zebrane po trzy na wspólnej szypułce, białe z licznymi żółtymi pręcikami, wyrastają w kątach liści, pączki mają na szczycie okrągławą przykrywkę która odrywa się przy rozkwitaniu[6][7].
Jest jednym z najbardziej wytrzymałych gatunków eukaliptusa, dlatego jest uprawiany jako drzewo ozdobne i parkowe w wielu rejonach świata, również w cieplejszych regionach Europy. Liście juwenilne (młodociane) są cenione jako dodatek do bukietów i kompozycji kwiatowych[6][7].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).