Epipremnum pinnatum (L.) Engl. – gatunek wieloletnich, wiecznie zielonych pnączy z rodziny obrazkowatych, pochodzący z obszaru od Chin i wschodniej Azji do Australii i Oceanii, introdukowany na Karaibach: w Portoryko i na Wyspach Nawietrznych[3] oraz na Florydzie, gdzie został uznany za gatunek inwazyjny[4]. Rośliny z tego gatunku zasiedlają nizinne i podgórskie lasy deszczowe i monsunowe, są też chwastami upraw roślin kauczukodajnych; okazjonalnie występują na skałach w lasach nadmorskich. Ich zasięg występowania sięga 1600 m n.p.m.
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Zamknij
W przeszłości za odmianę Epipremnum pinnatum (‘Aureum’) uznawano gatunek Epipremnum aureum (epipremnum złociste).
- Pokrój
- Duże pnącza o długości do 15 metrów. Rośliny młodociane tworzą niewielkie kolonie naziemne.
- Łodyga
- U dorosłych roślin łodyga osiąga 0,5–4 cm średnicy. Międzywęźla osiągają długość od 2 do 25 cm i przedzielone są wyraźnymi bliznami liściowymi oraz pozostałościami profili i katafili. Młode łodygi są błyszcząco zielone z białawymi, podłużnymi, nieregularnymi wyrostkami; starsze pokryte są matową, jasnobrązową skórką.
- Korzenie
- Korzenie czepne są gęsto położone na łodydze. Korzenie powietrzne ściśle przyrastają do podłoża, rzadziej są wolne. Oba typy korzeni są brązowe lub brunatne, z brązowawo-żółtymi wierzchołkami.
- Liście
- Katafile i profile, szybko obsychające do postaci siateczki, długo pozostają na łodydze. Liście właściwe położone są gęściej u nasady i przy wierzchołku pędu. Ogonki liściowe o długości od 19,5 do 60 cm, ciemnozielone, tworzące pochwę liściową. Blaszki liściowe o wymiarach 10–93×5–60 cm, regularnie pierzastodzielne, rzadziej całobrzegie, jajowate do podłużno-eliptycznych w zarysie, spiczaste, o nasadzie zaokrąglonej do lekko sercowatej. Niekiedy na blaszkach liściowych, w pobliżu żyłki głównej, powstają przezroczyste plamki, powiększające się i tworzące perforację blaszki, niekiedy przerastające do jej marginesu. Poszczególne fragmenty blaszki pierzastodzielnej osiągają szerokość od 1,2 do 6,5 cm. Blaszki liściowe błyszczące, ciemnozielone, niekiedy lekko niebieskawe.
- Kwiaty
- Rośliny tworzą pojedynczy (rzadko więcej) kwiatostan typu kolbiastego pseudancjum, który wyrasta na jasnozielonym pędzie kwiatostanowym o długości od 5,5 do 21,5 cm. Pochwa kwiatostanu łódkokształtna, niemal całkowicie płasko otwierająca się w okresie kwitnienia, osiągająca wymiary 7–23,5×3–15 cm, z zewnątrz zielona do zielonkawo-żółtej, wewnątrz żółtawa, jasnozielona lub biała. Kolba o wymiarach 8,5–25×1,1–3,5 cm, siedząca, cylindryczna, zwężająca się, wpierw biała, potem szaro-zielona lub zielonkawo-kremowa, a w okresie kwitnienia zielonkawo-biała do ciemnożółtej. Kwiaty o średnicy od 3 do 7 mm, obupłciowe. Zalążnie o wymiarach 4–12×2–7 mm, cylindryczne, lekko spłaszczone u nasady, jednokomorowe, zawierające od 2 do 3 zalążków. Szyjki słupków o długości do 7 mm, trapezoidalne, raczej masywne, lekko spłaszczone wierzchołkowo, zakończone równowąskim znamieniem o wymiarach około 2–6×0,1–0,5 mm. Pręciki 4 na kwiat, o nitkach długości 5 mm i wąsko eliptycznych główkach o wymiarach 1,5–2×0,75–1 mm.
- Owoce
- Zielone jagody. Nasiona o wymiarach około 4,5×3,5 mm, brązowe.
- Rośliny lecznicze
- Szczyty korzeni powietrznych roślin tego gatunku są spożywane przez kobiety w Vanuatu dla ułatwienia porodu[5]. Badania przeprowadzone w 2010 roku wykazały, że części naziemne tych roślin wykazują silne działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe oraz hamują peroksydację lipidów[6].
- Inne zastosowania
- Pędy Epipremnum pinnatum służą do produkcji koszy wykorzystywanych w ceremoniach pogrzebowych w Tonga[5].
R.J. Morrison, Paul A. Geraghty, Linda Crowl: Science of Pacific Island people. Suva, Fiji: Institute of Pacific Studies, 1994, s. 20, 169. ISBN 982-02-0106-3.
Identyfikatory zewnętrzne
(
takson):
_1.jpg)
