Dolomit Libiąż

Dolomit Libiąż – dolomit eksploatowany w Libiążu, w powiecie chrzanowskim, województwie małopolskim, w Polsce oraz w innych okolicznych kamieniołomach. Skała pochodzi z triasu (w stratygrafii lokalnej wapień muszlowy).

Położenie na mapie Polski

Istnieją dwa rodzaje dolomitu Libiąż: dolomit diploporowy i leżący pod nim dolomit kruszconośny.

Właściwości

Dolomit Libiąż jest barwy kremowej, kremowoszarej, żółtawej i ciemnożółtej. Struktura jednorodna, drobnoziarnista, zbita. Tekstura porowata i bezładna. Nie daje się polerować. Występują w nim liczne skamieniałości, głównie alg, zielenic i liliowców oraz rzadziej innych organizmów.

Cechy fizyczne

Gęstość 2,5 g/cm³
Nasiąkliwość 1,0–3,13%
Wytrzymałość na ściskanie 90-100 MPa
Ścieralność na tarczy Boehmego 0,28–0,54 cm
Mrozoodporność całkowita

Zastosowanie

Dolomit diploporowy stosuje się w budownictwie oraz w drogownictwie (jako kruszywo, kostkę brukową czy krawężniki) od XIV w. Z dolomitu kruszconośnego pozyskuje się rudy cynku i ołowiu.

Przykłady zastosowania

Kraków:
- krawężniki i płyty chodnikowe na niektórych ulicach
- kaplica Zygmuntowska na Wawelu
- Muzeum Narodowe w Krakowie – fasada
- wiadukt kolejowy nad ul. Kamienną
Biblioteka Narodowa w Warszawie – fasada
pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa w Poznaniu (zniszczony przez Niemców w 1939)
bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu – kropielnice
budynek parlamentu w Wiedniu – fasada

Bibliografia

Henryk Walendowski. Dolomit z Libiąża. „Nowy Kamieniarz”. 3 (39)/2009, 2009. ISSN 1899-3419.
Charakterystyka surowcowa kruszywa dolomitowego na przykładzie kopaliny z Libiąża (region śląsko-krakowski). Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energii Polskiej Akademii Nauk. [dostęp 2018-12-19]. (pol.).