![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/19/Definition_of_Wellbeing.svg/langpl-640px-Definition_of_Wellbeing.svg.png&w=640&q=50)
Dobrostan subiektywny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dobrostan subiektywny[uwaga 1] – jeden z elementów ludzkiego zdrowia, definiowanego przez WHO nie tylko na podstawie negatywnych mierników stanu zdrowia (brak choroby lub niepełnosprawności), lecz również jako subiektywnie postrzegane przez człowieka zadowolenie z fizycznego, psychicznego i społecznego stanu własnego życia[uwaga 2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/90/Personal_wellbeing_in_the_UK_2012_-_13.png/200px-Personal_wellbeing_in_the_UK_2012_-_13.png)
Ochrona tak rozumianego dobrostanu subiektywnego mieści się w dziedzinie promocji zdrowia[3][4].
Na podstawie badań w dziedzinach antropologii kulturowej lub epidemiologii społecznej dowiedziono, że na liście podstawowych warunków dobrostanu wysoko znajdują się jasne reguły życia społecznego (zob. zbiorowość społeczna, wzór kulturowy, stosunek społeczny, więź społeczna), zapewniające poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji (zdrowie rozumiane w sensie biologicznym odgrywa rolę drugorzędną)[5].
Badania w dziedzinach psychologii i socjologii oraz na ich pograniczu (zob. psychologia społeczna) zmierzają m.in. do opisania związków poczucia dobrostanu (m.in. zadowolenie, szczęście) z typami i rozwojem osobowości (zob. rozwój emocjonalny, intelektualny, moralny, rozwój duchowości, dojrzała osobowość, zob. też struktura osobowości według teorii psychoanalizy, teorii dezintegracji pozytywnej). Amerykański psychiatra G.E. Vaillant, autor m.in. książki Adaptation to Life (1977)[6] i współtwórca psychologii pozytywnej[7][8][9], napisał m.in.[10]:
Subiektywne poczucie szczęścia może mieć oprócz aspektów przystosowawczych także nieprzystosowawcze. […] Przykłady nieprzystosowawczego „szczęścia” mogą się odnosić do każdej niepohamowanej potrzeby, takiej jak napadowe objadanie się, nadużywanie substancji psychoaktywnych, napady złości, rozwiązłość i zemsta. Właśnie z powodu takiej wieloznaczności […] zastąpiono „szczęście” terminem „subiektywny dobrostan”
czy istnieje definicja międzykulturowa?[10], 2012
Psychologiczne badania jakości życia doprowadziły do sformułowania trójwymiarowej koncepcji subiektywnego dobrostanu, w której wyróżnia się dobrostan emocjonalny, osobowościowy i społeczny[11].
Poczucie dobrostanu jest zależne od równowagi między wyzwaniami, przed którymi staje człowiek, i zasobami (wewnętrznymi i zewnętrznymi), którymi dysponuje[12].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/19/Definition_of_Wellbeing.svg/640px-Definition_of_Wellbeing.svg.png)
Wyniki badań bywają interpretowane w oparciu o zaproponowaną przez Janusza Czapińskiego tzw. „teorię cebulową szczęścia”[13] – analizowane są trzy „warstwy”, zależne od czynników genetycznych, osobowościowych i środowiskowych[14][15][16][17][18].