![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Man_with_a_Movie_Camera_by_Dziga_Vertov.jpg/640px-Man_with_a_Movie_Camera_by_Dziga_Vertov.jpg&w=640&q=50)
Diegeza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Diegeza (z gr. διηγεῖσθαι dihgeῖsthai 'opowiadać (szczegółowo)'[1] ) – pojęcie z zakresu narratologii określające wszystkie elementy składające się na świat przedstawiony dzieła[2] .
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Man_with_a_Movie_Camera_by_Dziga_Vertov.jpg/320px-Man_with_a_Movie_Camera_by_Dziga_Vertov.jpg)
Pojęcie diegezy jest stosowane zwłaszcza w odniesieniu do struktury dzieła filmowego. Poszczególne składowe, takie jak warstwa dźwiękowa: efekty akustyczne, muzyka, komentarz narratora można określić jako diegetyczne, a więc usytuowane niejako „wewnątrz” świata filmu, bądź jako niediegetyczne – pochodzące spoza niego[3] .
Sposób konstrukcji diegezy może wpływać na immersję, czyli niejakie „zanurzenie” odbiorcy w dziele czy też jego usytuowanie w stosunku do niego. Czynnikiem wpływającym na odbiór diegezy może być np. jej spójność[4] lub brak takowej.
O braku spójności diegetycznej dzieła filmowego był przekonany np. radziecki reżyser Dziga Wiertow, który twierdził, iż nie występują więzi pomiędzy poszczególnymi ujęciami filmowymi[5] .