Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Detektor fosforowo-azotowy (ang. Nitrogen Phosphorus Detector, NPD) – modyfikacja detektora płomieniowo-jonizacyjnego (FID), do którego jest wprowadzony dodatkowy ogrzewany element ceramiczny (katalizator), zawierający metale alkaliczne, np. chlorek rubidu lub cezu[1]. Element ten jest umieszczony w strudze gazów wypływających z kolumny chromatograficznej (anality w strumieniu azotu jako gazu nośnego), do których doprowadza się dodatkowo wodór i powietrze. We wcześniejszych konstrukcjach ceramiczny koralik (kulka) z katalizatorem był umieszczany nad płomieniem wodorowym i ogrzewany z użyciem uzwojenia elektrycznego[2]. Współcześnie NPD jest określany jako detektor bezpłomieniowy, w którym ujemne jony (np. CN-, PO-, PO2-, PO3-) powstają w warstwie plazmy na powierzchni katalizatora, utrzymywanego w temperaturze 600−800 °C[1]. Mechanizm tych reakcji nie został jednoznacznie wyjaśniony[1].
NPD ma wysoką czułość w stosunku do związków azotu i fosforu, jednak mniejszą do czułości detektora wychwytu elektronów (ECD)[2]. W odniesieniu do związków fosforu jest ona taka sama jak czułość detektora płomieniowo-fotometrycznego (FPD, 526 nm). Dla obu detektorów zakres czułości obejmuje wartości 1 – 10 pg[1].
NPD jest stosowany do chromatograficznych oznaczeń herbicydów[3] oraz leków i trucizn (np. amfetamina, metamfetamina, nikotyna, efedryna, kodeina, kokaina, heroina, skopolamina)[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.