Deinotherium
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Deinotherium (gr. δεινός deinos „straszne”; θηριον thērion „zwierzę, bestia”) – rodzaj wymarłych trąbowców żyjących od miocenu po plejstocen w Azji, Europie, Afryce[1].
Deinotherium | |||
Kaup, 1829 | |||
Szkielet Deinotherium w Muzeum Historii Naturalnej „Grigore Antipa” w Bukareszcie | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Deinotherium | ||
| |||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/Deinotherium12.jpg/640px-Deinotherium12.jpg)
Charakterystyczne dla rodzaju jest silne wydłużenie kości nosowych, duże kłykcie potyliczne i skośne ustawienie tyłu czaszki. Miał parę krótkich jak na trąbowca, lekko zakrzywionych ku tyłowi ciosów występujących tylko w żuchwie. Zarówno w żuchwie, jak i w szczęce miał dwa zęby przedtrzonowe i trzy zęby trzonowe w każdej połowie łuku szczęki i żuchwy. Oba rodzaje zębów są brachiodontowe[2], czyli mają niską koronę i duże korzenie[3]. Korona tych zębów pokryta jest dwoma lub trzema listewkami poprzecznymi do dłuższej osi zęba, a korzenie są pozbawione cementu[2]. Spojenie obu gałęzi kości zębowej było mocno wydłużone i wygięte ku dołowi[2]. Miał trąbę[2].
Do rodzaju zalicza się 5 gatunków, w tym:
- D. giganteum (Kaup, 1829) – gatunek typowy, największy w rodzaju[2].
- Deinotherium bozasi