Dakowy Mokre
wieś w województwie wielkopolskim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dakowy Mokre – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, powiecie nowotomyskim w gminie Opalenica[4][5], 6 km na południowy wschód od Opalenicy, 10 km na południe od Buku.
| wieś | |
 Dwór w Dakowach Mokrych. Fronton z herbami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
507[1] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-330[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PNT |
| SIMC |
0592176 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  | |
Położenie na mapie gminy Opalenica  | |
 52°16′14″N 16°29′05″E[3] | |
Nazwa wsi ewaluowała stopniowo od czasu jej powstania. W XIV wieku znana była pod nazwą Dakowo. Jan Nepomucen Bobrowicz w swojej książce pod tytułem "Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Księztwa Poznańskiego" (wyd. 1846) pisze "Dakowy mokre"[6].
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1399 r. Wieś należała kolejno do rodów Dakowskich, Chociszewskich, Niegolewskich, Raczyńskich, a następnie do Bolesława Potockiego (1870 r.). Po ślubie Felicji z Potockich z Maciejem Mielżyńskim dwór przeszedł w ręce rodziny Mielżyńskich z Iwna, a od 1932 r. do Anieli z Mielżyńskich Ostrowskiej[7].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) Dakowy Mokre należały do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[6]. Dakowy Mokre należały do okręgu bukowskiego i stanowiły część majątku Wojnowice, którego właścicielem był wówczas Edmund Raczyński[6]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 518 mieszkańców i 46 dymów (domostw)[6].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dakowy Mokre, po jej zniesieniu w gromadzie Opalenica-Wschód. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
- Kościół w stylu neorenesansowym z 1904 r., trzeci już z kolei powstały w tym miejscu. Pierwszy budynek, jeszcze o konstrukcji drewnianej wzniósł ówczesny właściciel Opalenicy, Tycz Bar w roku 1401. Kościół drewniany przetrwał do XVI wieku, kiedy to konstrukcja drewniana została rozebrana i w 1504 r. wybudowano kościół murowany w stylu gotyckim. Inicjatorem budowy była Małgorzata Chociszewska. Kościół pod wezwaniem św. Katarzyny konsekrował w 1640 biskup poznański Jakub Dziaduski. Obecny kościół wzniesiony został w latach 1901-1904 pod kierownictwem Heliodora Matejki
- Dwór neoklasycystyczny z parkiem
- Pozostałości grodziska pierścieniowatego z VII-IX w. w odległości około 1 km na północ od wsi. Należało ono do tzw. kompleksu poznańskiego – pasa grodów rozciągających się od Poznania na zachód aż po rzekę Mogilnicę i na północ aż po zakręt Warty. Grodzisko jest poważnie zniszczone - zachowała się jedynie niewielka część wału we wschodniej części grodu w pierwotnej wysokości około 3 m, a także środkowa i zewnętrzna część wału w zachodniej partii grodu, ale do wysokości jedynie około 80 cm. We wnętrzu widoczne są ślady licznych wkopów. Na zewnątrz widoczna jest fosa, szerokości obecnie około 3 m, ale bardzo płytka. Gród w Dakowych Mokrych funkcjonował w VII/VIII-IX w ., a po jego opuszczeniu wykorzystany był ponownie w XI w. przez krótkotrwałe osadnictwo.
Kościół św. Katarzyny
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
