Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Ofili (ur. 10 października 1968 w Manchesterze[1]) – brytyjski malarz współczesny, laureat nagrody Turnera, reprezentant Wielkiej Brytanii na 50. Biennale w Wenecji. Należał do grupy Young British Artists[2].
W latach 1987–1988 uczęszczał do Tameside College of Technology w Manchesterze. W 1988 przeniósł się do Chelsea School of Art, uczelni artystycznej w Londynie, którą ukończył w 1991 uzyskując bakalaureat. W tym samym roku rozpoczął kształcenie w Royal College of Art, gdzie studiował do 1993 otrzymując stopień magistra[3]. W 1998 roku otrzymał nagrodę Turnera w londyńskim Tate Gallery (obecnie Tate Britain)[4]. W tym samym roku jego obrazy były częścią wystawy kolekcji Charlesa Saatchiego Sensation[3].
Twórczość Ofiliego charakteryzuje się "kropkowatą" techniką, stosowaniem dodatkowych materiałów, takich jak wycinki z gazet czy odchody słonia, a także kontrastowymi i nasyconymi kolorami[5]. W swojej twórczości nawiązuje do hip-hopu i kultury miejskiej. Do jego prac należą m.in. obrazy: No Woman No Cry (portret matki zabitego nastolatka), Pimpin’ Ain’t Easy (płótno w kształcie prącia ozdobione głową klauna) czy African Mary (wizerunek Czarnej Madonny otoczonej pornograficznymi zdjęciami)[5].
Odmienny rodzaj twórczości Ofili zaprezentował podczas Biennale w Wenecji; były to – powstałe w czasie jego podróży do Trynidadu w 2005 roku – akwarele przedstawiające naturę, krajobraz wysp itp.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.