Chotina

Chotina (dawniej gwarowo również Chocina) – niewielka rzeka w południowo-zachodniej Słowacji, prawobrzeżny dopływ Nitry. Najdłuższy (dł. 29,2 km^[1]) wodny ciek, mający swe źródła w Górach Inowieckich. Płynie w granicach powiatów Bánovce nad Bebravou i Topolczany^[2].

Chotina

Chotina w Topolczanach
Kontynent	Europa
Państwo	Słowacja
Rzeka
Długość	29,2 km
Źródło
Miejsce	Północne stoki Panskéj javoriny (Góry Inowieckie)
Wysokość	820 m n.p.m.
Współrzędne	48°43′02″N 18°01′10″E
Ujście
Recypient	Nitra
Miejsce	Topolczany
Wysokość	163 m n.p.m.
Współrzędne	48°32′38″N 18°10′18″E
Położenie na mapie Słowacji źródło ujście

Opis

Źródła Chotiny znajdują się na wysokości ok. 800 m n.p.m., na północnych stokach góry Panská javorina, w grupie Wysokiego Inowca (słow. Vysoký Inovec). Odcinek źródłowy rzeki, pod nazwą Švarcov jarok, tuż poniżej źródeł wykonuje szeroki łuk ku wschodowi, przyjmując w tym czasie szereg zasobnych w wodę dopływów. Na wysokości ok. 400 m n.p.m. jej dolina zwęża się, skręca ku południowemu wschodowi, a ciek przyjmuje nazwę Chotina. Powyżej osady Kulháň (360 m n.p.m.) Chotina przyjmuje dwa większe dopływy prawostronne, Bystrý potok (spod wschodnich stoków masywu Panskéj javoriny) i potok Chotinka (z południowo-wschodnich zboczy Panskéj javoriny)^[3].

Ok. 1 km przed centrum położonej w dolinie Chotiny wsi Nemečky rzekę przegradza zapora wodna, spiętrzająca jej wody w zbiornik zaporowy Nemečky^[4] (lustro wody na wysokości ok. 281,5 m n.p.m.). Poniżej niego rzeka płynie już w kierunku południowym: opuszcza góry i płynie szeroką, płaską doliną wśród niskich wzgórz Pogórza Naddunajskiego (słow. Podunajská pahorkatina, a konkretnie jej część Nitrianska pahorkatina). Tu przyjmuje kolejne dopływy prawostronne, spływające z Niskiego Inowca potoki Železnica (powyżej miejscowości Jacovce) i Slivnica (poniżej Jacovec), po czym w mieście Topoľčany, na wysokości ok. 163 m n.p.m., uchodzi do Nitry^[3].

Rzeka posiada reżim niwalno-pluwialny, z największymi przepływami wczesną wiosną, w porze topnienia śniegów w Górach Inowieckich (marzec-kwiecień) oraz podczas opadów na przełomie jesieni i zimy^[5]. Poza dolnym biegiem na terenie Topoľčan i lokalnie niewielkimi odcinkami w kilku miejscowościach, przez które przepływa, ciek jest nieuregulowany.

Przypisy

1. Petrovič Daniel, Petrovič Jozef i in.: Považský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR č. 24, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986, s. 155
2. wg wykazu nazw obiektów wodnych ÚGKK SR (nazwy cieków wodnych)
3. Považský Inovec. Piešťany, Turistická a cyklistická mapa 1 : 50 000, wyd. 5., VKÚ Harmanec, 2019 ISBN 978-80-99934-05-5
4. wg wykazu nazw obiektów wodnych ÚGKK SR (nazwy zapór wodnych)
5. Petrovič Daniel, Petrovič Jozef i in.: Považský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR č. 24, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986, s. 17-20