Chlorek cynku

Chlorek cynku (łac. zinci chloridum), ZnCl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól cynku i kwasu solnego. Silnie higroskopijny, rozpuszczalny w wodzie, alkoholu etylowym, eterze, glicerynie.

Chlorek cynku

kryształy uwodnionego chlorku cynku
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) dichlorek cynku Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. zinci chloridum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	ZnCl 2
Masa molowa	136,29 g/mol
Wygląd	białe, higroskopijne kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7646-85-7
PubChem	5727
DrugBank	DB14533
Właściwości Gęstość 2,907 g/cm³[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 432 g/100 ml[1] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w etanolu i acetonie[2] Temperatura topnienia 283–293 °C[1][3] 325 °C[2] Temperatura wrzenia 732 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-09-02] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[3] Niebezpieczeństwo Zwroty H H302, H314, H335, H410 Zwroty P P260, P273, P280, P301+P312, P303+P361+P353, P305+P351+P338 Numer RTECS ZH1400000 Dawka śmiertelna LD50 1100 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[3]
Podobne związki
Inne aniony	bromek cynku
Inne kationy	chlorek wapnia, chlorek rtęci(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	B05XA12
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylnie

Zastosowanie

• w syntezie organicznej jako kwas Lewisa^[4]
• bezwodny jako środek suszący
• środek odkażający i ściągający (roztwór 1%)^[5]
• zaprawa przy drukowaniu tkanin
• topnik do oczyszczania powierzchni lutowanych
• mikronawóz
• składnik elektrolitu
• składnik żużli pokrywająco-rafinujących stosowanych przy wytopie stopów cynku

Otrzymywanie

Bezwodny chlorek cynku można otrzymać m.in. w wyniku reakcji chloru (w temp. 700 °C) lub chlorowodoru (na gorąco) z cynkiem. Przemysłowo otrzymywany w reakcji siarczku cynku z chlorem. Po rozpuszczeniu cynku, jego tlenku lub węglanu w gorącym kwasie solnym i odparowaniu roztworu uzyskuje się monohydrat, ZnCl
2·H
2O. Znane są też hydraty zawierające 1,5, 2,5, 3 lub 4 cząsteczki wody krystalizacyjnej^[6].

Przypisy

1. Zinc chloride, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 5727 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
2. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-95, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
3. Chlorek cynku [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 27 kwietnia 2024, numer katalogowy: 229997 [dostęp 2024-09-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
4. Lewis Acid Catalysis of the Diels-Alder Reaction, [w:] Francis A.F.A. Carey Francis A.F.A., Richard J.R.J. Sundberg Richard J.R.J., Advanced Organic Chemistry. Part B. Reactions and Synthesis, wyd. 5, Springer, 2007, s. 481, ISBN 978-0-387-68350-8.
5. RóżańskiR. Henryk RóżańskiR., Środki antyseptyczne i odkażające stosowane w medycynie. Środki antyseptyczne stosowane w leczeniu i w profilaktyce chorób skórnych oraz błon śluzowych. Środki antyseptyczne dawne i współczesne. Dzieje antyseptyki, Poznań–Krosno 2009, [33].
6. Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 515–517.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):

• LCCN: sh2004006627
• BNCF: 45015
• J9U: 987007561527005171

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: science/zinc-chloride
• SNL: sinkklorid
• Catalana: 0152098