Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chaldejczycy (akad. Kaldu, hebr. כשדים Kaddim, stgr. Χαλδαίοι, Chaldaioi)[1] – starożytny lud zachodniosemicki posługujący się dialektem języka aramejskiego[2][3].
Między X a VIII wiekiem p.n.e. najechali na obszar Babilonu (dzisiejszy Irak)[1]. Pod koniec VII wieku p.n.e. stworzyli państwo nowobabilońskie. Wkrótce potem wraz z Medami zniszczyli imperium asyryjskie.
Najwybitniejszym przywódcą Chaldejczyków był Nabuchodonozor II, który pokonał Egipt oraz dwukrotnie zdobył Jerozolimę, w latach 597 i 587 p.n.e., a także podbił Palestynę i Lewant.
Chaldejczycy stworzyli wysoko rozwiniętą kulturę; mieli znaczne osiągnięcia w dziedzinie astronomii – obliczyli długość roku astronomicznego z dokładnością do 2 sekund. Wierzenia Chaldejczyków pokrywały się z wierzeniami starożytnego Bliskiego Wschodu[4].
Imperium chaldejskie upadło w wyniku najazdu króla perskiego Cyrusa II Wielkiego w 539 p.n.e.
W czasach imperium perskiego – po buncie Babilonu – Kserkses I zabronił używać nazwy Babilończycy. Zaczęto ich określać terminem Chaldejczyk. Nieco później termin ten oznaczał mędrca, zwłaszcza astronoma[5]. W starożytnym Rzymie Chaldejczykami często nazywano astrologów, niezależnie od ich narodowości[6].
Współcześnie Chaldejczykami nazywa się także (oprócz nazwy Asyryjczycy) chrześcijański lud, zamieszkujący głównie Irak, Turcję, Syrię i Iran i jako diaspora liczne kraje Europy Zachodniej i m.in. Stany Zjednoczone, Kanadę i Australię[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.