Loading AI tools
niemiecko-holenderska piosenkarka pop i disco Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
C.C. Catch, właściwie Caroline Catherina Müller (ur. 31 lipca 1964 w Oss) – niemiecka piosenkarka holenderskiego pochodzenia[2][3], której największa popularność przypadała na drugą połowę lat 80. XX wieku.
 | |
| Imię i nazwisko |
Caroline Catherina Müller[1] |
|---|---|
| Pseudonim |
Caro[1], C.C. Catch |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarka |
| Aktywność |
od 1983 |
| Wydawnictwo |
Hansa Records[3], Metronome[3], Team33[3] |
| Powiązania |
Dieter Bohlen, Andy Taylor, Captain Hollywood Project, Krayzee, Dave Clayton, Optimal, Comeback United |
| Strona internetowa | |
Najbardziej znana z przebojów: „I Can Lose My Heart Tonight”, „’Cause You Are Young” czy „Heartbreak Hotel”[4][5][6].
Urodziła się 31 lipca 1964 roku w holenderskiej miejscowości Oss[7]. Jest córką Holenderki Corrie i Niemca Jürgena Müllerów. Pierwsze lata życia spędziła z matką w Holandii. Po ukończeniu sześcioletniej holenderskiej szkoły podstawowej wstąpiła do szkoły sprzątania, poza tym kształciła się w zawodzie sprzedawcy. Zanim ukończyła 14 lat, rzadko widywała ojca. W 1979 roku przeprowadziła się z matką do Bünde w Niemczech. Po ukończeniu szkoły średniej zaczęła studiować projektowanie ubioru i pracowała w fabryce odzieży.
W małej restauracji w Bünde poznała grupę muzyczną. Uczyła się grać na gitarze, tańczyć jazzowe tańce w Bad Oeynhausen i brała udział w konkursach jako piosenkarka pop. Jej ojciec zrezygnował z pracy przy klinkierze, kupił przedsiębiorstwo za 20 tys. marek i założył Orbita Agency, aby organizować konkursy utalentowanych piosenkarzy i wspierać swoją córkę.
Dwie piosenki, które wykonywała jako Carol Dean – „Queen of the Hearts” i „C’est la vie” – nie przyniosły jej sukcesu. Potem śpiewała w dziewczęcym kwartecie Optimal (producent – Peter Kent) z Claudią, Sylvią i Sabiną. Razem wydały dwa single: „Er War Magnetisch” (1983)[8] i „The Good Bye / Kimi-Gasuki” (1984)[9][10].
W 1985 roku, podczas występu grupy Optimal w Hamburgu, zainteresował się nią Dieter Bohlen[11] z zespołu Modern Talking[12]. Muzyk postanowił nawiązać współpracę i dał jej do wykonania utwór „I Can Lose My Heart Tonight” (anglojęzyczną wersję piosenki „Keine Träne Tut Mir Leid” wykonywaną przez Mary Roos). Pierwotnie utwór ten miał znaleźć się w repertuarze Modern Talking. W lipcu 1985 r. ukazał się singel z tą piosenką. Zdobyła powodzenie w dyskotekach, a na listach przebojów uplasowała się na 13. pozycji. Kolejne dwa single („’Cause You Are Young”, „Strangers by Night”) oraz debiutancki album Catch the Catch ukazały się w pierwszej połowie 1986 roku. Na fali popularności artystki, Dieter Bohlen napisał dla niej utwory na kolejny album, Welcome to the Heartbreak Hotel, który ukazał się jeszcze w tym samym roku wraz z kolejnymi dwoma singlami („Heartbreak Hotel”, „Heaven and Hell”). Niedługo później nakładem wytwórni Amiga w NRD ukazał się minialbum (EP), Amiga Quartett: C.C. Catch, zawierający cztery nagrania z wydanego wcześniej drugiego LP artystki.
W 1987 roku, na rynku pojawił się trzeci album piosenkarki, Like a Hurricane. Promowały go dwa single międzynarodowe: „Are You Man Enough” i „Soul Survivor”. W roku 1988 lokalnie (w Hiszpanii i Danii) na singlu wydano również nagranie „Good Guys Only Win in Movies”[13].
W 1988 roku wydano dwa kolejne albumy: Diamonds – Her Greatest Hits (będący w sporym stopniu składanką) i Big Fun. Przy ich promocji wydano pięć singli: „House of Mystic Lights” promowało wydaną wcześniej kompilację Diamonds – Her Greatest Hits, zaś cztery kolejne w kolejności „Backseat of Your Cadillac”, „Nothing But a Heartache”, „Summer Kisses” i „Baby I Need Your Love” promowały płytę Big Fun. W 1989 roku wytwórnia Hansa Records wydała kolejny album kompilacyjny pt. Classics. Promowano go wydanymi już wcześniej „Baby I Need Your Love” (promował zarówno wydany wcześniej Big Fun i tę kompilację) i „Good Guys Only Win in Movies” (reedycja międzynarodowa, wcześniej na singlu ten utwór ukazał się wyłącznie w Hiszpanii i Danii promując płytę Like a Hurricane).
We współpracy z Dieterem Bohlenem wydała razem pięć albumów, jednak ich współpraca zmierzała do schyłku. Müller chciała brać udział w tworzeniu nagrań dostarczając własne materiały, jednak kompozytor nie zgadzał się na to. Pod koniec lat 80 XX w. artystka zakończyła współpracę z Bohlenem i wyjechała do Wielkiej Brytanii, aby tam kontynuować karierę muzyczną, zmieniając styl. Skutkiem zmiany był wydany w 1989 r. przez wytwórnię Metronome album Hear What I Say (częściowo wyprodukowany przez muzyka Duran Duran, Andy’ego Taylora), który nie cieszył się taką popularnością, jak poprzednie. Tak samo było z promującymi go singlami „Big Time” i „Midnight Hour”.
W 1990 roku wytwórnia Hansa Records wydała w Hiszpanii kolejną kompilację: The Decade Remixes, którą promował singiel „The Decade 7" Remix”.
Piosenkarka powróciła na rynek muzyczny w 1998, kiedy to ukazał się album Best of ’98. Znalazły się na nim dwa jej wielkie przeboje w nowych wersjach: „Soul Survivor ’98” i „I Can Lose My Heart Tonight ’99” (wraz z raperem Krayzee), składanka największych przebojów „C.C. Catch Megamix ’98” oraz stare przeboje w oryginalnych aranżacjach.
W 2003 wydała singiel „Shake Your Head”, który nie zyskał na rynku muzycznym większego rozgłosu poza Hiszpanią, gdzie zajął 12. miejsce na hiszpańskiej liście przebojów[14]. W 2004 wydała piosenkę „Silence”, za której produkcję odpowiedzialny był Tony Dawson-Harrison (lider grupy Captain Hollywood Project). Singiel ten przeszedł na rynku muzycznym (nawet w Hiszpanii) bez większego echa. W tym samym roku artystka wzięła udział w projekcie muzycznym Comeback United (obok min. Chrisa Normana, Limahla czy Haddawaya), efektem tego był singel „Survivor”[15].
Po paru latach przerwy, w 2010 na rynku pojawił się nowy singel artystki: „Unborn Love” we współpracy z hiszpańskim producentem Juanem Martinezem.
Podczas występu w Moskwie w listopadzie 2011 roku C.C. Catch zapowiedziała, że w roku 2012 zakończy karierę muzyczną. O zakończeniu kariery Müller poinformowała także na swojej stronie internetowej. Pomimo zapowiedzi zakończenia kariery, na początku 2013 roku w internecie zostały opublikowane wersje instrumentalne nowych piosenek C.C. Catch („Good Times Is Back”, „Summer Night”, „My Old Memories”) i nowa wersja instrumentalna piosenki „One Night’s Not Enough”, wszystkie utrzymane w klimacie euro disco, nawiązując stylem do muzyki z lat współpracy artystki z Dieterem Bohlenem[16].
Wbrew wcześniejszym zapowiedziom dotyczącym końca kariery, rok później, w 2014, pojawił się singel „Another Night in Nashville” w duecie z Chrisem Normanem (byłym wokalistą grupy Smokie).
27 marca 2021 na kanale artystki w serwisie YouTube[17] swoją premierę miało jej nowe nagranie „If You Love Me”[18]. 30 maja 2021 na tym kanale premierę miało również nagranie „Is This Love”[19], będące coverem utworu Boba Marleya nagranym ku jego pamięci.
31 lipca 2024 nakładem wytwórni Team33 ukazał się nowy singel piosenkarki: „Heal Me”. Stanowiło to powrót do współpracy z hiszpańskim producentem Luisem Rodríguezem. Piosenka została zadedykowana zmarłemu ojcu piosenkarki[20].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
