Loading AI tools
francuski producent samochodów Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bugatti Automobiles – francuski producent hipersamochodów z siedzibą w Molsheim działający od 1998. Należy do chorwacko-niemieckiego joint-venture Bugatti-Rimac.
 logo Bugatti | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1998 |
| Prezes |
Mate Rimac |
| Dyrektor |
Christophe Piochon |
| Udziałowcy |
Bugatti-Rimac (100%) |
| Zatrudnienie |
130 (2021) |
| Strona internetowa | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
W 1995 roku pierwsza współczesna próba reaktywacji słynnego Bugatti zakończyła się niepowodzeniem, kiedy to założone przez włoskiego przedsiębiorcę Romano Artioliego Bugatti Automobili ogłosiło bankructwo[1]. Drugą próbę niewiele później podjął niemiecki koncern Volkswagen Group, który w 1998 roku odkupił od Artioliego prawa do znaku handlowego oraz nazwy Bugatti[2]. Jeszcze w tym samym roku powstało przedsiębiorstwo Bugatti Automobiles[3], które podobnie jak protoplasta z lat 1909–1963 za siedzibę obrało alzackie Molsheim we Francji[4]. Za proces tworzenia firmy osobiście odpowiedzialny był ówczesny prezes Volkswagena, Ferdinand Piëch, który był pomysłodawcą i inicjatorem stworzenia nowych, współczesnych samochodów Bugatti w ramach koncernu[4][5].
Jeszcze w pierwszym roku działalności Bugatti przedstawiono pierwszy prototyp. Było nim duże, sportowo-luksusowe coupé EB 118 wyposażone w duży, wolnossący silnik W18, wówczas będący we wczesnej fazie rozwojowej[4]. Kolejny rok przyniósł prezentację serii kolejnych trzech prototypów opracowanych przez włoskiego stylistę Giorgetto Giugiaro[4]. Pierwszym z nich było studium czterodrzwiowej, luksusowej limuzyny EB 218, która nawiązywała zarówno do przedwojennych konstrukcji dawnego Bugatti, jak i prototypu Bugatti EB 112 zbudowanego przez poprzedzające włoskie Bugatti Automobili w 1992 roku[6]. Kolejnym studium był supersamochód Bugatti 18/3 Chiron wyposażony znów w 18-cylindrowy silnik umieszczony centralnie[7]. Za jego techniczną bazę wykorzystany został model innej marki grupy Volkswagena, Lamborghini Diablo, z którego zapożyczono płytę podłogową i napęd na obie osie[7].
Trzecim i zarazem najważniejszym prototypem przedstawionym przez Bugatti w 1999 roku był zaprezentowany podczas salonu samochodowego w Tokio EB 18/4 Veyron[8], bezpośrednia zapowiedź pierwszego seryjnego modelu firmy opracowanego przez inżynierów Volkswagen Group. Prezentacja pojazdu rozpoczęła trwający łącznie 6 lat proces konstrukcyjny, w ramach którego jedynie nieznacznie przeprojektowano stylistykę, a skupiono się na zmianach technicznych – zrezygnowano z 18 cylindrów na rzecz mniej skomplikowanych 16[7]. W 2001 roku Ferdinand Piëch ogłosił, że pierwsze seryjne Bugatti będzie hipersamochodem o osiągach przekraczających barierę 1000 KM i 400 km/h prędkości maksymalnej[9].
Bugatti Veyron jako pierwszy produkcyjny model firmy po 1998 roku pierwotnie miał zadebiutować w 2003 roku, jednak konstrukcja samochodu o tak dużej mocy i tak skomplikowanej technologii napędowej wymagała dalszego dopracowania[10]. Ostatecznie, światowa premiera Veyrona miała miejsce w październiku 2005 roku podczas targów motoryzacyjnych Tokyo Motor Show[11], a produkcja w nowo wybudowanych zakładach w Molsheim ruszyła miesiąc później, w listopadzie 2005[12]. Zgodnie z zapowiedziami sprzed 4 lat, Veyron zdobył tytuł najszybszego i najmocniejszego produkowanego wówczas seryjnego samochodu osobowego dzięki mocy 1001 KM oraz prędkości maksymalnej 407 km/h[13], a rekord ten udało się pobić oraz ustanowić jeszcze przed premierą – w kwietniu 2005 roku[14].
Veyron przez kolejną dekadę pozostał jedynym modelem Bugatti, za pomocą którego firma sukcesywnie budowała swoją rozpoznawalność i pozycję rynkową. Hipersamochód posłużył za bazę do opracowania kilkudziesięciu różnych, specjalnych wariantów różniących się m.in. unikalnymi malowaniami nadwozia, wzorami alufelg, wkładami reflektorów czy wykończeniem kabiny pasażerskiej[15]. Poza standardowym Veyronem 16.4 będącym 2-drzwiowym coupé, w 2009 roku przedstawiono także odmianę z otwieranym dachem typu targa o nazwie Veyron Grand Sport[16].
W 2010 roku zaprezentowana została z kolei nowa, jeszcze szybsza odmiana Veyron Grand Sport, która poza przeprojektowanymi detalami nadwozia i innym malowaniem wyróżniła się układem napędowym zapewniającym Bugatti nowy rekord prędkości[17]. W sierpniu 2010 1200-konny hipersamochód rozpędził się do 427 km/h[18]. Ostatnią serią w 10-letniej historii Veyrona było Grand Sport Vitesse, które zadebiutowało w 2012 roku podczas Geneva Motor Show[19] i pozostało w produkcji do lutego 2015 roku, kończąc historię tej linii modelowej na rzecz planowanego na kolejny rok następcy[20].
Pierwotnie oferta Bugatti na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku miała zostać jednak poszerzona o jeszcze jeden, inny model. W 2009 roku przedstawiono prototyp kolejnej po EB 218 z 1999 roku luksusowej, 4-drzwiowej limuzyny 16C Galibier, który pierwotnie miał trafić do produkcji w 2013 roku[21]. Ostatecznie projekt został jednak zarzucony w 2014 roku w celu skoncentrowania się w pełni nad rozwojem następcy Veyrona[22].
1 marca 2016 podczas Geneva Motor Show zaprezentowany został oficjalnie następca modelu Veyron, drugi w historii tej firmy produkcyjny model – Bugatti Chiron[23]. Samochód napędził nowy, 8-litrowy silnik typu W16 o większej mocy 1500 KM, z prędkością maksymalną określoną na 420 km/h i ceną 2,4 miliona euro za egzemplarz[24]. Przy pomocy tego modelu Bugatti pobiło kolejny ważny rekord prędkości, dotychczas ustanawiane przez Veyrona i Veyrona Grand Sport. 2 sierpnia 2019 roku Chiron po modyfikacjach zdejmujących elektroniczne ograniczenia rozpędził się na niemieckim torze Ehra Lessien do 490 km/h[25].
Wprowadzenie Chirona do sprzedaży przyniosło zmianę w polityce modelowej firmy, która przypadła na okres zarządzania francuską firmą przez niemieckiego menedżera Stephana Winkelmanna. Zamiast koncentracji na jednym modelu wraz z jego wersjami specjalnymi jak za czasów Veyrona, oferta Bugatti poza głównym Chrionem została wzbogacona także o kolejne, oparte na jego bazie specjalne modele o bardziej ograniczonym wolumenie produkcyjnym, unikalnej stylizacji i jeszcze wyższej cenie. Serię tę zapoczątkował model Divo przedstawiony w sierpniu 2018 roku[26], kolejny był zbudowany w jednym egzemplarzu tzw. one-off o nazwie La Voiture Noire z marca 2019 roku[27] oraz ograniczony do 40 sztuk model Centodieci przedstawiony w sierpniu tego samego roku[28]. W październiku 2020 Bugatti przedstawiło jeszcze jeden model specjalny wywodzący się z technologii Chriona w postaci Bolide o bardziej wyczynowym i wyścigowym charakterze[29].
W międzyczasie, pomimo ugruntowanej pozycji i popularności Bugatti wśród najzamożniejszych klientów, w mediach pojawiły się informacje o rozważaniu przez Volkswagen Group sprzedaży jego najbardziej niszowych marek w portfolio. Po raz pierwszy takie doniesienia podano w maju 2019 roku, powołując się na plany optymalizacji kosztów przez powołanego właśnie nowego prezesa grupy, Herberta Diessa[30]. Bieg tych doniesień obrał jednak odrębny kierunek w przypadku Bugatti – rok później, we wrześniu 2020 roku ujawniono, że Bugatti może zostać kupione przez chorwackiego producenta elektrycznych hipersamochodów, Rimac Automobili[31].
Trwające 10 miesięcy negocjacje zakończyły się porozumieniem, na mocy którego w lipcu 2021 roku ogłoszono utworzenie nowej spółki typu joint-venture o nazwie Bugatti-Rimac. Większą część udziałów (55%) posiadł w niej Rimac, a mniejszą część z nich (45%) – niemieckie Porsche[32]. Oficjalna inauguracja nowego podmiotu miała miejsce 2 listopada 2021[33], zapowiadając, że w latach 20. XXI wieku ofertę Bugatti wzbogaci pierwszy w historii hipersamochód z napędem elektrycznym konstrukcji chorwackiego Rimaca[34]. W czerwcu 2024 zaprezentowano pierwszy model powstały już po sojuszu z Rimacem w postaci następcy Chirona o nazwie Tourbillon.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
