Bogusław Kunc

Bogusław Kunc (ur. 1 października 1889 w Suwałkach, zm. 3 marca 1969 w Detroit) – pułkownik administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Bogusław Kunc

Kordian

pułkownik administracji
Data i miejsce urodzenia	1 października 1889 Suwałki
Data i miejsce śmierci	3 marca 1969 Detroit
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego
Stanowiska	komendant Junackich Hufców Pracy
Odznaczenia

Płk Bogusław Kunc pcha taczkę z ziemią podczas Święta Junackich Hufców Pracy w Jeleniewie (1938).

Życiorys

Urodził się 1 października 1889 w Suwałkach, w rodzinie Piotra (1850–1911), piwowara^[1], i Lucyny (Lucjanny) ze Żmijewskich (1865–1932). Ukończył siedmioklasową Szkołę Handlową w Suwałkach^[1]. W 1911 roku służył w 31. pułku piechoty Obrony Krajowej w Cieszynie. Absolwent Pierwszej Szkoły Oficerskiej w Stróży (1913), po ukończeniu której otrzymał z rąk Józefa Piłsudskiego znak oficerski „Parasol”. Był jednym z pierwszych oficerów Związku Walki Czynnej. W konspiracji używał pseudonimu „Kordian”.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 380. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku pełnił służbę w 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego^[2]. W październiku 1923 roku został przydzielony do Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[3][4].

Z dniem 25 lutego 1925 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 16 batalionu granicznego w Sienkiewiczach^[5]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1927 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 29 batalionu odwodowego w Suwałkach. Pełniąc służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza pozostawał oficerem nadetatowym 32 pułku piechoty^[6]. 24 lipca 1928 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie^[7]. Obowiązki komendanta korpusu kadetów pełnił przez kolejnych 93 miesięcy aż do jego rozwiązania^[8]. 2 czerwca 1936 roku został komendantem głównym Junackich Hufców Pracy. Służbę na tym stanowisku pełnił do września 1939 roku^[9]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 1. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna^[10][11].

Podczas kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niemieckiej niewoli. Osadzony w Oflagu VI E Dorsten (numer jeńca: 25). Potem przebywał jeszcze w Oflagu VI B Dössel^[12].

Po II wojnie światowej przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Był działaczem piłsudczykowskim w Detroit.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (20 stycznia 1931)^[13]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)^[14][15]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[16]
• Srebrny Krzyż Zasługi (29 października 1926)^[17]
• Znak oficerski „Parasol”
• Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej (styczeń 1939)^[18]

Przypisy

1. Kunc Bogusław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-08-03].
2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 403.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 707.
4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 203, 347.
5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118, 167.
7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 236.
8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 809.
9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 445.
10. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 417.
11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 286.
12. Bogusław Kunc – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2022-06-22].
13. M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
14. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
15. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 402. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 50.
16. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
17. M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
18. Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej. „Wschód”. Nr 114, s. 4, 22 stycznia 1939.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Maciej Kwaśniewski: Pierwsza Szkoła Oficerska w Stróży lipiec – sierpień 1913. Szkoła niepodległej Polski. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017, s. 27. ISBN 978-83-8098-351-9.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 1071156012400549700004
• PLWABN: 9810568830605606