bitwa z okresu wojny polsko-bolszewickiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Postawami – walki 3 kompanii 6 pułku piechoty Legionów ppor. Jana Niemierskiego z oddziałami sowieckimi toczone w pierwszym roku wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna polsko-bolszewicka | |||
Czas |
19–21 czerwca 1919 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
pod Postawami | ||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
|
W pierwszych miesiącach 1919 roku na wschodnich krańcach odradzającej się Rzeczypospolitej stacjonowały jeszcze wojska niemieckie Ober-Ostu. Ich ewakuacja powodowała, że opuszczane przez nie tereny od wschodu zajmowała Armia Czerwona. Jednocześnie od zachodu podchodziły oddziały Wojska Polskiego[2]. W lutym 1919 jednostki polskie weszły w kontakt bojowy z oddziałami Armii Czerwonej. Rozpoczęła się nigdy nie wypowiedziana wojna polsko-bolszewicka[3].
16 kwietnia Naczelny Wódz Józef Piłsudski rozpoczął operację wileńską. Doprowadziła ona nie tylko do zajęcia Wilna, ale i do znacznego przesunięcia linii frontu na północ i wschód[4][5].
W czerwcu 1919, wykorzystując fakt przerzutu części wojsk Frontu Litewsko-Białoruskiego na front przeciwniemiecki, dowódca Frontu Zachodniego Dmitrij Nadiożny nakazał 15. i 16 Armii rozpoczęcie działań zaczepnych w północnym sektorze frontu polskiego. 15 Armia lewym skrzydłem miała wyjść na linię Dzisna-Hoduciszki, zaś 16 Armia prawym skrzydłem przedłużać pas natarcia do jezior Szwakszty i Wiśniewskie[6].
W tym czasie 6 pułk piechoty Legionów mjr. Bolesława Popowicza obsadzał ponad stukilometrowy odcinek frontu od Łabonar do Postaw[7].
Jednostka | Dowódca | Podporządkowanie |
![]() | ||
---|---|---|
dowództwo 1 Dywizji Piechoty Legionów | gen. Edward Śmigły-Rydz | Front Litewsko-Białoruski |
⇒ 6 pułk piechoty Legionów | mjr Bolesław Popowicz | 1 DP Leg. |
→ 3/6 pułku piechoty Legionów | ||
![]() | ||
⇒ oddziały Armii Czerwonej | Armia Zachodnia |
Na początku czerwca 1919 na froncie polsko-sowieckim panował zastój. Ze względu na rozległość frontu obronę organizowano w oparciu o kompanijne i plutonowe punkty oporu położone w odległości kilkunastu kilometrów od siebie. Każdy punkt przygotowany został do obrony okrężnej. Pozycje składały się z okopów otoczonych pojedynczymi zasiekami z drutu kolczastego[7]. 3 kompania 6 pułku piechoty Legionów ppor. Jana Niemierskiego stanowiła załogę Postaw. Liczyła 150 żołnierzy, a na wyposażeniu posiadała dwa ciężkie karabiny maszynowe[8].
19 czerwca, liczące około 2000 ludzi, sześć dział, piętnaście ckm-ów, oddziały Armii Czerwonej, wzmocnione grupami uzbrojonej ludności cywilnej, otoczyły Postawy[9]. Pierwsze uderzenie zostało przez Polaków odparte. Po nim nastąpił cały szereg mniejszych ataków obliczonych na wyczerpanie sił obrońców. W walce na bliską odległość duże usługi oddawały granaty ręczne, których to nie posiadali Sowieci. Dopiero 21 czerwca w kierunku Postaw dowództwo polskie wysłało odwody. Na wieść o zbliżających się polskich oddziałach Sowieci rozpoczęli odwrót. Reagując na sytuację, ppor. Niemierski zaatakował ubezpieczenia tylne i rozproszył je[10].
3 kompania 6 pułku piechoty Legionów utrzymała swoje pozycje. Podczas trzydniowego boju większość polskich żołnierzy odniosło rany lub kontuzje. W okresie międzywojennym walkę samotnej kompanii przedstawiano rekrutom jako wzór postawy żołnierza polskiego[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.