Bitwa pod Cebrem – zwycięska bitwa partyzancka stoczona w nocy z 4 na 5 sierpnia 1944 roku we wsi Ceber przez oddziały Armii Krajowej, przeciw oddziałowi armii niemieckiej[1].
| II wojna światowa | |||
| Czas |
4/5 sierpnia 1944 roku | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo oddziału Armii Krajowej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski  | |||
| 50°40′58,8000″N 21°13′14,1600″E | |||
Przebieg bitwy
Do starcia zbrojnego doszło w bezpośredniej bliskości frontu radziecko-niemieckiego w czasie tworzenia przyczółka baranowsko-sandomierskiego. W nocy z 4 na 5 sierpnia oddział ochotników w sile 84 ludzi należący do 2 pułku piechoty Legionów Armii Krajowej, pod dowództwem kapitana Michał Mandziara ps. „Siwy” zaatakował Niemców kwaterujących we wsi Ceber. O partyzanckim zwycięstwie zadecydowało to, że atak nastąpił w czasie, kiedy Niemcy byli w trakcie przygotowywania kwater. W czasie walki poległo aż 40 żołnierzy Wehrmachtu, a 39 dostało się do niewoli. Wśród partyzantów było tylko dwóch rannych, którzy zmarli następnego dnia. W następnym dniu po bitwie partyzanckie patrole wyłapały ponad 100 Niemców błąkających się po okolicy. Wszyscy jeńcy zostali przekazani oddziałom Armii Czerwonej walczących na przyczółku sandomierskim[2] 5 sierpnia 1944 oddziały niemieckie w odwecie za porażkę w potyczce spacyfikowały wieś. Niemcy zamordowali 3 mieszkańców i spalili 18 budynków[3].
W 1989 roku miejsce partyzanckiego zwycięstwa upamiętniono pomnikiem.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.