Bilans (rachunkowość)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bilans (łac. bilanx '(waga) o dwóch szalach (talerzach)' od bi- 'podwójny' i lanx dop. lancis 'misa; szala')[1] – zestawienie aktywów i pasywów jednostki sporządzane na początek (bilans otwarcia) i koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego) w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości. Należy do obowiązkowych elementów sprawozdania finansowego.
Ten artykuł dotyczy sprawozdania finansowego. Zobacz też: inne znaczenia. |
Bilans stanowi fotografię składników majątkowych przedsiębiorstwa i źródeł ich finansowania w określonym momencie. Jest obowiązkowym elementem sprawozdania finansowego i informuje o zasobach kontrolowanych przez jednostkę oraz sposobach ich pozyskania (zobowiązaniach i kapitałach własnych)[2].
W międzynarodowych standardach rachunkowości (MSR) zamiast określenia „bilans” funkcjonuje nazwa: „sprawozdanie z sytuacji finansowej” (ang. statement of financial position). MSR nie narzucają (w przeciwieństwie do ustawy o rachunkowości[3]) sztywnego nazewnictwa oraz formy prezentacji danych finansowych jednostki w sprawozdaniu finansowym, stąd też np. spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie sporządzające sprawozdania finansowe według MSR często stosują takie określenia jak w ustawie o rachunkowości, to jest „bilans” zamiast „sprawozdanie z sytuacji finansowej”[4].
Jedną z pozycji bilansu jest zysk / strata, wykazywany w drugim obowiązkowym elemencie sprawozdania jakim jest rachunek zysków i strat (rachunek wyników).