Loading AI tools
protestancki przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.
 Strona tytułowa Biblii gdańskiej autorstwa Corneliusa Claessena Duysenda | |
| Pełna nazwa |
Biblia Święta to jest Księgi Starego y Nowego Przymierza z Żydowskiego y Greckiego Języka na Polski pilnie y wiernie przetłumaczone. |
|---|---|
| Skrót(y) |
BG |
| Kanon | |
| Język | |
| Opublikowanie kompletnego przekładu |
1632 (rewizje w latach 1738 i 1881) |
| Źródła przekładu | |
| Rodzaj tłumaczenia |
dosłowne |
| Wersje zrewidowane |
Nowa Biblia gdańska (2012), Uwspółcześniona Biblia gdańska (2017), Dzisiejsza Biblia gdańska (2019) |
| Przynależność religijna | |
| Wersja online | |
| Księga Rodzaju 1, 1-3 | |
| Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była niekształtowna i próżna, i ciemność była nad przepaścią, a Duch Boży unaszał się nad wodami. I rzekł Bóg: Niech będzie światłość; i stała się światłość. | |
| Ewangelia Jana 3, 16 | |
| Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. | |
Starania zborów protestanckich o nowe po Biblii brzeskiej wydanie Pisma Świętego w języku polskim trwały ponad ćwierć wieku. W 1600 roku, na synodzie w Ożarowie powierzono to dzieło Marcinowi Janickiemu, pastorowi zboru reformowanego w Secyminie (według współczesnej pisowni Secemin). Na synodzie w Baranowie w 1604 roku polecono Danielowi Mikołajewskiemu, seniorowi zborów kujawskich i Janowi Turnowskiemu, seniorowi Jednoty czeskiej w Wielkopolsce, aby tłumaczenie Janickiego porównali z Biblią brzeską z 1563, Biblią kralicką (1579–1594), przekładami francuskimi i łacińskimi.
Mimo starań Biblia Janickiego nigdy nie została wydana. Nie wiadomo także, co się stało z jego rękopisem. Mikołajewski zajął się rewizją Biblii brzeskiej z polecenia różnych synodów. Owoc tego współdziałania kalwinistów i braci czeskich, stanowi drugie (po Biblii brzeskiej) tłumaczenie Biblii Kościołów ewangelickich.
Wśród źródeł Biblii gdańskiej znalazły się:[1]
Najpierw w roku 1606 wydano „Nowy Testament Pana naszego Jezusa Chrystusa z greckiego na polski język z pilnością przełożony: A teraz znowu przejrzany y z dozwoleniem Starszych wydany. W Gdańsku drukowano u wdowy Guilhelma Guilmothana Roku Pańskiego 1606”[2]. Druk przekładu rozpoczęto w roku 1630. Pełny przekład ukazał się 18 listopada 1632 roku w drukarni Hünefelda w Gdańsku (stąd przyjęta później nazwa). Na ogół staranna korekta nie wychwyciła błędu drukarskiego w Ewangelii Mateusza 4,1 i przepuszczono tekst: „Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczą od Ducha, aby był kuszony do Dyabła” – zamiast „od Dyabła”. Pomyłka drukarska stała się przyczyną długotrwałego i kosztownego procesu. Z tego też powodu już w roku 1633 wydano Nowy Testament w małym formacie bez tego błędu[3].
W roku 1633 Stolica Apostolska wprowadziła Biblię gdańską na Indeks ksiąg zakazanych[3]. Rok później prymas Jan Wężyk surowo zakazał katolikom by „pod klątwą Stolicy Apostolskiej tej Biblji nie ważyli się czytać, chować, przedawać lub komukolwiek darować, lecz gdyby którykolwiek ją dostał, ma natychmiast oddać ją proboszczowi, a proboszcz swojemu biskupowi”. Zaś księgarzom i drukarzom nakazał „aby nie ważyli owej biblji przedawać, lub jakimkolwiek sposobem nowo drukować”[4].
Początkowo przekład nie cieszył się dużą popularnością gdyż znacząco odbiegał od będącego w powszechnym użyciu tekstu Biblii brzeskiej z 1563. Z czasem jednak Biblia gdańska została zaakceptowana przez polskich luteranów[3]. Mimo edycji amsterdamskiej, wydanej w roku 1660 z inicjatywy Jana Ámosa Komenskiego u Christofella Cunradusa, już pod koniec XVII wieku była unikatem. Poprawna językowo pozostawała przez ponad trzysta lat przekładem biblijnym polskich protestantów[5].
Biblia gdańska, w całej swojej historii, miała dla polskich protestantów takie znaczenie jak dla katolików Biblia Jakuba Wujka. Z tego też powodu do XIX wieku wydano ją 6 razy (ST+NT):
W wieku XIX oraz XX (do końca II Wojny Światowej) Biblie wznawiano już wielokrotnie (przynajmniej 75 razy)[6]: w Berlinie (1810, 1857, 1858, 1861, 1863, 1864, 1865, 1871, 1873, 1881, 1889, 1895, 1897, 1900, 1910, 1913); w Filadelfii (1942, 1943); w Genewie (1944); w Halle (1854, 1860, 1871, 1888, 1894, 1897, 1899, 1907, 1913); w Królewcu (1823); w Lipsku (1840, 1846, 1889, 1914, 1918, 1920); w Londynie (1920, 1928, 1930, 1931, 1935, 1938, 1941, 1945); w Nowym Jorku (1916, 1918, 1919); w Poznaniu (1838); w Warszawie (1920, 1921, 1922, 1923, 1924, 1924, 1927, 1928, 1930, 1931, 1933, 1934, 1937); w Warszawie-Wiedniu (1869, 1875, 1879, 1887, 1889, 1890, 1891); w Wiedniu (1867, 1893, 1896, 1897, 1898, 1898, 1899); we Wrocławiu (1836, 1855). Część z wydań zawierała jedynie księgi ST zgodne z kanonem hebrajskim, część natomiast miała dołączone apokryfy.
Nowy Testament Biblii gdańskiej wydany został później w roku 1686 w Amsterdamie pod zmienionym tytułem: Nowy Testament to jest wszystkie pisma Nowego Przymierza z greckiego języka na polski znowu wiernie przełożone przez niektóre sługi Słowa Bożego. Kolejne jego wydania: 1708 i 1796 w Brzegu (z dodatkiem modlitw, pieśni i nauk katechizmowych), 1727, 1728 (to wydanie zawierało summariusze Sebestiana Schmida i glossy Marcina Lutra) i 1832 w Lipsku, 1834, 1852, 1920 (Cztery Ewangelie i Dzieje Apostolskie), 1929 (wydanie wraz z Księgą Psalmów) i 1937 w Warszawie, 1867 w Berlinie (wydanie wraz z Księgą Psalmów), 1873 w Londynie (Ewangelie i Dzieje Apostolskie), 1881, 1882, 1883 (wydanie wraz z Księgą Psalmów) i 1918 (wydanie wraz z Księgą Psalmów) w Wiedniu. Łącznie edycji NT w XIX wieku oraz XX (do końca II Wojny Światowej) było (podobnie jak wydań całościowych) około 75[6].
Biblia gdańska pozostawała głównym przekładem używanym przez polskich ewangelików i ewangelicznych chrześcijan do roku 1975, to jest do wydania Biblii warszawskiej.
Jak wspomniano, szczególnie pierwsze wydania Biblii gdańskiej zawierały także księgi uznawane przez protestantów za apokryfy (część z nich w terminologii katolickiej jest określana jako księgi deuterokanoniczne, część – 3 Księga Machabejska, 3 i 4 Księga Ezdrasza oraz Modlitwa Manassesa – jest również uznawana za apokryfy), które umieszczano pomiędzy Starym i Nowym Testamentem. Współczesne wydania nie kontynuują tej tradycji.
W latach 1938–1939 zespół redakcyjny utworzony przez Wolnych Badaczy Pisma Świętego opracował pierwszą polską konkordancję biblijną opracowaną do tekstu Biblii gdańskiej. W skład zespołu pracującego w Swarzędzu weszli: Teodor Bielawski, Jan Gładysek, Stefan Kloc, Feliks Lewiński, Edward Czapla, Józef Lewandowski, Władysław Szatyński i Antoni Chodakiewicz. Poszczególne części powstającej Konkordancji drukowano na bieżąco w drukarni „Kompas” w Łodzi należącej do baptystów. Redakcję całości konkordancji zakończono w kwietniu, a prace drukarskie bez oprawiania całości ukończono w czerwcu 1939. Do wybuchu II wojny światowej zespół redakcyjny oprawił kilkadziesiąt egzemplarzy tej konkordancji, której wydawcą było Wydawnictwo WBPŚw „Straż” z Białegostoku. Po wojnie ZWBPŚw wspólnie z Kościołem Chrześcijan Baptystów oprawiło ocalałe w magazynach drukarni „Kompas” egzemplarze i rozdzieliło je pomiędzy oba związki wyznaniowe. Zrzeszenie Wolnych Badaczy Pisma Świętego wydało konkordancję ponownie w swoim wydawnictwie „Na Straży” w latach 1965 i 1982 w Krakowie. Czwarte wydanie, będące kopią wydania z roku 1939 wydało Wydawnictwo „Znaki Czasu” w Warszawie w roku 1982 i w Gliwicach w 1991, oraz ZKE w 1982[7].
W roku 1996 wydawnictwo ZWBPŚw „Na Straży” wydało polska wersję konkordancji Stronga dla Nowego Testamentu (wydanie II – 2007, wydanie III – 2014) opartą na tekście Biblii gdańskiej, zgodnie z edycją z roku 1959. Stary Testament w tej konkordancji wydano w dwóch tomach w roku 2004 (wydanie II – 2017). Konkordancja ta została uszeregowana według słów greckich i hebrajskich, a została opublikowana jako „Biblia w systemie Stronga”[8].
Jakkolwiek obecne wydania Biblii gdańskiej ograniczają się do protestanckich kanonicznych ksiąg biblijnych, wydanie oryginalne zawierało również przekład apokryfów (część z nich uznawanych w katolicyzmie za tzw. księgi deuterokanoniczne), a także pieśni, objaśnienia, wykładnię wiary chrześcijańskiej etc. Poniższa lista zgodna jest z kolejnością stron w wydaniu oryginalnym:
Obecnie Biblię gdańską wydaje Towarzystwo Biblijne w Polsce. Przekład ten, mimo częściowego wyparcia go współczesnymi tłumaczeniami (głównie Biblią warszawską), cieszy się nadal w niektórych kręgach protestanckich (szczególnie konserwatywnych) opinią „najwierniejszego” i najbardziej dosłownego wśród polskich Biblii.
Wydawnictwo „Na Straży” wydało Biblię gdańską w systemie Stronga (Nowy Testament – 1996; Stary Testament – 2004), gdzie każdemu słowu (zgodnie z wydaniem Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego z 1959 r.) został przypisany numer (odsyłacz) do konkordancji wyrazów hebrajskich i aramejskich Stronga oraz do konkordancji wyrazów greckich Stronga (wydanych również przez wydawnictwo „Na Straży”).
Biblia gdańska przeszła następujące rewizje:
W tradycji Biblii gdańskiej powstał także w 2012 roku przekład zatytułowany Nowa Biblia gdańska, przygotowane przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. W odróżnieniu od rewizji jest to jednak nowe tłumaczenie oparte na Textus Receptus, Tanach Izaaka Cylkowa i Septuagincie.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
