Biadoliny Szlacheckie (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Biadoliny Szlacheckie (do 30 XII 1961 Biadoliny Radłowskie) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1961–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
31 grudnia 1961 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1970) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Biadoliny Szlacheckie z siedzibą GRN w Biadolinach Szlacheckich utworzono 31 grudnia 1961 roku w powiecie brzeskim w woj. krakowskim w związku z przeniesieniem siedziby GRN gromady Biadoliny Radłowskie z Biadolin Radłowskich do Biadolin Szlacheckich i przemianowaniem jednostki na gromada Biadoliny Szlacheckie[5]; równocześnie do gromady Biadoliny Szlacheckie przyłączono obszar zniesionej gromady Bielcza[6].
W kwietniu 1969 dla gromady ustalono 15 członków gromadzkiej rady narodowej[7]. 1 stycznia 1970 gromada składała się ze wsi: Biadoliny Radłowskie, Biadoliny Szlacheckie i Bielcza[8].
30 czerwca 1962 z gromady Biadoliny Szlacheckie wyłączono przysiółki Waryś i Granice włączając je do gromady Borzęcin[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10][11].