Bema (architektura)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bema (z greckiego "mównica") – podwyższenie, podium, trybuna.
W starożytnej Grecji oznaczała podwyższenie postawione na agorze, przeznaczone dla mówców. W starożytnym Rzymie była to trybuna lub podwyższenie dla sędziego, umieszczane w bazylikach zwykle naprzeciw wejścia[1].
We wczesnochrześcijańskich kościołach bema to przestrzeń ołtarzowa odseparowana kamienną balustradą od przestrzeni przeznaczonej dla wiernych. Bema obejmowała absydę, a w niektórych przypadkach również część nawy środkowej i naw bocznych. Była ona przeznaczona dla duchownych[2]. W bazylikach chrześcijańskich na terenie Syrii przyjmowała ona kształt podkowy zwróconej wypukłą częścią do wnętrza nawy[1].
W kościele prawosławnym bema oznacza podwyższoną przestrzeń ołtarzową wydzieloną ikonostasem[1].