![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Bundesarchiv_Bild_102-00321A%252C_Westfront%252C_Aufsteigender_Fesselballon..jpg/640px-Bundesarchiv_Bild_102-00321A%252C_Westfront%252C_Aufsteigender_Fesselballon..jpg&w=640&q=50)
Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld
balon obserwacyjny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld – balon obserwacyjny, konstrukcji niemieckiej, z okresu przed I wojną światową. Jego aerodynamiczny kształt zapewniał stabilną pozycję dzięki sile wiatru, na podobnej zasadzie jak stabilizuje się latawce; z tego powodu znany był jako Drachenballon (niem. balon-latawiec)[1].
![]() Balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld na froncie zachodnim I wojny światowej (1914) | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Konstruktor |
August von Parseval |
Typ | |
Załoga |
2 |
Historia | |
Lata produkcji |
1898–? |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Długość |
27,54 m |
Osiągi | |
Pułap |
800 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Francja, Polska |
August von Parseval i Hans Bartsch von Sigsfeld eksperymentowali od 1893 roku z różnymi kształtami balonów; wcześniej stosowane balony sferyczne były bardzo niestabilne podczas wietrznej pogody. Około 1898 roku skonstruowali balon o wydłużonym kształcie, wyposażony w stateczniki, później zastąpione odpowiednio ukształtowanymi komorami powietrznymi. Pod naporem wiatru (dopuszczalna prędkość dla balonu wynosiła 10 m/s) ustawiał się on w stabilnej pozycji, z czaszą wzniesioną około 30–40° w kierunku na wiatr[1]. Balon produkowany był w dużych ilościach i wykorzystywany podczas I wojny światowej nie tylko przez Niemców, ale również przez Francuzów którzy podjęli jego produkcję wzorując się na zdobycznych egzemplarzach. Francuskie balony były nazywane Ballon Captif typ G i zmodernizowany typ H[2].
Dwa balony tego typu zostały przejęte przez Polaków w styczniu 1919 roku w hali sterowcowej na Winogradach (wtedy Winiarach) w Poznaniu. Jeden z nich został użyty do pierwszego wzlotu w niepodległej Polsce, który miał miejsce 23 lipca 1919 roku. Był to sprzęt przestarzały, używany do szkolenia obserwatorów w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej. W 1920 roku balony zostały wycofane z użytku i zastąpione sprowadzonymi z Francji balonami obserwacyjnymi Caquot typ R[2].