Badżawowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Badżawowie[1][2] – ludność austronezyjska posługująca się językami sama-bajau, z wysp Azji Południowo-Wschodniej. Ich rozproszone osady są zlokalizowane na obszarze rozciągającym się od południowych Filipin po północne i wschodnie wybrzeża Borneo, a także we wschodniej Indonezji, od wyspy Celebes po Timor[3]. Wraz z Orang Laut i Moken tworzą grupę tzw. Cyganów Morskich[4].
Badżawowie (wieś Sampela, Wakatobi, Indonezja) | |
Miejsce zamieszkania | |
---|---|
Język | |
Religia |
islam, wierzenia tradycyjne |
Grupa |
W piśmiennictwie są znani pod szeregiem nazw, nie zawsze równoznacznych: Sama[5], Bajau[5], Badjaw[5], Badjao[5], Bajaw[5], Bajo[3][5], Sama-Bajau[5], Bajau Laut[3], Sama Dilaut[3], Turijene’[3], Luwa’an[3], Pala’au[3]. Sami określają się zwykle jako Sama lub A’a Sama[3]. W Malezji i Indonezji określenie Bajau odnosi się zarówno do ludów koczowniczych, jak i osiadłych, w tym do niektórych grup lądowych, głównie rolniczych[3]. Na południowych Filipinach określenie Bajau jest zarezerwowane dla grup prowadzących nomadyczny tryb życia, natomiast ludność osiadła jest określana jako Samal[3].
Posługują się szeregiem własnych języków z wielkiej rodziny austronezyjskiej[3]. W użyciu są także języki malajski, filipiński i bugijski[6]. Wyznają islam w odmianie sunnickiej. Obecne są również wierzenia tradycyjne[6].
Tradycyjnie zajmują się rybołówstwem[6]. Dawniej byli zaangażowani w piractwo[6]. Część Badżawów żyje na łodziach, jednakże według współczesnych szacunków ich liczba wynosi mniej niż 10 tys.[3] Dziś większość ludności zamieszkuje ląd, częściowo w wybudowanych na palach domach[1].
Odrębną grupę tworzy ludność Buton (Butung), która nie jest etnicznie powiązana z Badżawami, lecz bywa z nimi mylona[7].