Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aryskotraci (ang. The Aristocats) – amerykański film animowany z 1970 roku w reżyserii Wolfganga Reithermana i wytwórni Walt Disney Productions[1]. Film ten uważa się za ostatni, który został zaaprobowany przez Walta Disneya (który zmarł w 1966 roku, kiedy film był jeszcze we wczesnym etapie produkcji). The Aristocats był po raz pierwszy wyświetlony w kinach 11 grudnia 1970 roku przez Buena Vista Distribution Company. Tytuł filmu jest rodzajem kalamburu nawiązującego do słów arystokraci i kot.
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
11 grudnia 1970 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
78 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Ken Anderson, Larry Clemmons |
Główne role |
Phil Harris |
Muzyka | |
Montaż |
Tom Acosta |
Produkcja |
Wolfgang Reitherman, Winston Hibler |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Budżet |
4 mln USD |
Przychody brutto |
37,7 mln USD |
Strona internetowa |
Akcja filmu toczy się w 1910 w Paryżu[2]. Bogata dama Adelajda jest właścicielką kotki Duchessa i trójki kociąt: Marie, Toulouse’a i Berlioza. Pewnego dnia sprowadza do domu zaprzyjaźnionego adwokata Georges Hautecourta, by spisać testament, według którego całą jej fortunę odziedziczyć mają jej koty, a dopiero po ich śmierci majątek i dom mają przypaść jej mało inteligentnemu kamerdynerowi, Edgarowi. Ten, dowiedziawszy się o zapisie testamentu, usypia koty i porzuca je na wsi, wcześniej umykając dwóm psom – Napoleonowi i Lafayette’owi[3].
Kocia rodzina poznaje Tomasza O’Malleya, kocura wagabundę żyjącego na własny rachunek, który jest zauroczony Duchessą z wzajemnością. Postanawia pomóc jej i kociętom wrócić do właścicielki zamartwiającą się ich nieobecnością. Tymczasem o intrydze Edgara dowiadują się klacz powozowa Frou Frou i zaprzyjaźniona z kotami mysz Roquefort. Edgar obawia się zdemaskowania, jako że porwanie kotów zostało odnotowane w gazetach i planuje wrócić tam, gdzie zostawił koty, by pozbyć się ewentualnych dowodów. Koty w drodze do domu spotyka wiele przygód[3].
Tomasz podczas ratowania Marie z rwącej rzeki zostaje porwany przez prąd wody. Ratują go dwie brytyjskie gęsi Abigail i Agatha, które są na wakacjach i kierują się do Paryża, by spotkać z ich wujem Waldim. Gdy wszyscy tam docierają, spotykają się z pijanym Waldim przy Le Petit Cafe, gdzie miał zostać przeznaczony na pieczeń. Gęsi odchodzą w swoją stronę[3].
Tej samej nocy, po kolejnej walce z Napoleonem i Lafayettem, którzy zrobili łóżka i inne rzeczy z rzeczy, Edgar ucieka ze swoimi rzeczami, eliminując w ten sposób wszelkie dowody swojego występku[3].
Tomasz, widząc zmęczenie kociąt, decyduje się przenocować je i ich matkę w swoim mieszkaniu. Z wizytą do Tomasza przybyli także jego znajomi koci muzycy – Scat-kot, chiński Shun Gon, angielski Hit-katt, włoski Peppo i rosyjski Billy Boss. Prezentują Duchessie i kociętom muzykę swingową, co się rozwija w imprezę na część alei. Gdy kocięta idą spać, Tomasz wyznaje miłość Duchessie i chęć wspólnego życia. Duchessa niechętnie odmawia, głównie z powodu lojalności wobec Adelajdy. Podsłuchujące kocięta są również rozczarowane, gdyż Tomasz chce zostać ich ojcem[3].
Edgar świętuje sukces, lecz jego radość mija, gdy Tomasz odprowadza Duchessę z kociętami pod dom Adelajdy. Edgar nie chce dopuścić do spotkania kotów z Adelajdą, dlatego je więzi. Roquefort dostaje od nich informacje, by wezwał na pomoc Tomasza. Roquefort znajduje Tomasza, który każe mu wezwać zespół Scat-kota. Edgar z kolei dzwoni po ciężarówkę i chce wysłać kocią rodzinę do Timbuktu. Z pomocą przychodzi Tomasz i Frou Frou. Roquefort w porę przybywa z przyjaciółmi Tomasza i w wyniku ich działań to Edgar zostaje wysłany do Timbuktu, a koty wracają do domu. Tomasz zostaje partnerem życiowym Duchessy i zamieszkuje z nią i kociętami u Adelajdy, która postanowiła założyć fundację dla bezdomnych kotów z Paryża[3].
Postać | Wersja oryginalna[1] | Wersja polska[4] |
---|---|---|
Tomasz O’Malley[uwaga 1] | Phil Harris | Andrzej Zieliński |
Duchessa | Eva Gabor (dialogi) | Karina Szafrańska |
Robie Lester (śpiew) | ||
Edgar | Roddy Maude-Roxby | Andrzej Tomecki |
Toulouse | Gary Dubin | Dominik Koniusz |
Marie | Louise English | Dominika Sell |
Berlioz | Dean Clark | Agnieszka Para |
Roquefort | Sterling Holloway | Jacek Jarosz |
Madame Adelajda Bonfamille | Hermione Baddeley | Aleksandra Koncewicz |
Scat-kot | Scatman Crothers | Marian Opania |
Shun Gon | Paul Winchell | Jacek Czyż |
Hit-katt | Lord Tim Hudson | brak danych |
Peppo | Vito Scotti | |
Billy Boss | Thurl Ravenscroft | Mariusz Leszczyński |
Frou-Frou | Nancy Kulp (dialogi) | Anna Apostolakis |
Ruth Buzzi (śpiew) | ||
Napoleon | Pat Buttram | Włodzimierz Bednarski |
Lafayette | George Lindsey | Andrzej Arciszewski |
Abigail Gęgacz | Monica Evans | Joanna Wizmur |
Amelia Gęgacz | Carole Shelley | brak danych |
Wujek Waldi | Bill Thompson | Andrzej Gawroński |
Georges Hautecourt | Charles Lane | Mieczysław Gajda |
mleczarz | Peter Renaday | brak danych |
kucharz Le Petit Cafe | Jerzy Mazur | |
tragarz #1 | brak danych | |
tragarz #2 | Mariusz Leszczyński | |
Opracowanie: Studio Opracowań Filmów w Warszawie – na zlecenie Disney Character Voices
Reżyseria: Miriam Aleksandrowicz
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.