Arseniny

Arseniny (nazwa Stocka: arseniany(III)) – sole kwasu arsenawego, w których arsen występują na +3 stopniu utlenienia. Mogą one zawierać jony AsO3−3 (arseniny), HAsO2−3 (wodoroarseniny), H₂AsO₃− (diwodoroarseniny), przy czym nazywa się je ortoarseninami dla odróżnienia od soli zawierających aniony As₂O4−5 (piroarseniny) lub też polimeryczne [AsO₂]n−n (metaarseniny)^[1][2]. Większość soli kwasu arsenawego występuje w postaci metaarseninów^[3] (przykładem ortoarseninu jest żółty, słabo rozpuszczalny w wodzie arsenin srebra, Ag₃AsO₃)^[2].

Struktura polimerycznego jonu [AsO₂]n−n

Arseniny litowców rozpuszczają się w wodzie bardzo dobrze, berylowców – słabiej, natomiast sole metali ciężkich są nierozpuszczalne^[1][2]. W obecności mocnych kwasów arseniny rozkładają się. Niektóre sole (np. metaarsenin sodu) można otrzymać poprzez rozpuszczanie As₂O₃ w zasadzie sodowej^[3].

Arseniny były niegdyś stosowane jako pigmenty (zieleń paryska, zieleń Scheelego) i pestycydy (metaarsenin sodu, arsenin miedzi, arsenin wapnia), jednak zostały zastąpione mniej toksycznymi środkami^[2][3].

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Arseniny

Zobacz hasło arsenin w Wikisłowniku

• zatrucie związkami arsenu

Przypisy

1. Miguel-Ángel Muñoz-Hernández: Arsenic: Inorganic Chemistry. W: Encyclopedia of Inorganic Chemistry. R. Bruce King (red. nacz.). Wyd. 2. T. I. Chichester: Wiley, 2005, s. 9. ISBN 978-0-470-86078-6.
2. Norman N.N.N. Greenwood Norman N.N.N., AlanA. Earnshaw AlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 575, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
3. S.C.S.C. Grund S.C.S.C., K.K. Hanusch K.K., H.U.H.U. Wolf H.U.H.U., Arsenic and Arsenic Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 23, ISBN 978-3-527-30385-4 (ang.).

Encyklopedie internetowe (strukturalna klasa indywiduów chemicznych):

• Catalana: 0080825