Aleksandretta czarnokantarowa[3], papuga czarnokantarowa[4] (Psittacula graminea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Endemit indonezyjskiej wyspy Buru. Narażony na wyginięcie.
| Psittacula graminea | |||
| (J.F. Gmelin, 1788) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
aleksandretta czarnokantarowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Taksonomia
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego został opisany w 1788 r. przez niemieckiego przyrodnika Johanna Friedricha Gmelina w 13. edycji linneuszowskiego Systema Naturae. Autor nadał gatunkowi nazwę Psittacus gramineus, a jako miejsce typowe błędnie wskazał wyspę Amboina (Ambon)[1][5]. Obecnie (2022 r.) papugę czarnokantarową zalicza się do rodzaju Psittacula. Nie wyróżnia się podgatunków[6].
Zasięg występowania
Aleksandretta czarnokantarowa zamieszkuje indonezyjską wyspę Buru (południowe Moluki). Zasięg występowania wynosi ok. 2800 km²[7][8].
Morfologia
Aleksandretty czarnokantarowe osiągają 40–42 cm długości[7]. Ważą prawdopodobnie około 250 g. W ubarwieniu dominuje kolor zielony. Czoło i wierzch głowy mają odcień niebieskawy[9]. Przez kantarek od nasady dzioba do oka przebiega czarna linia. Lotki I rzędu oraz ich pokrywy są niebieskawe. Spodnia część ogona jest żółtawa, a górna zielona z żółtą końcówką[7]. Dziób samców jest czerwony, a samic jasnoszary. Oczy są żółte[9]. Nogi szare[7].
Ekologia i zachowanie
Aleksandretty czarnokantarowe zamieszkują tereny od 600 do 1500 m n.p.m. porośnięte lasami[2]. Jest to słabo poznany gatunek, brakuje wielu informacji na ich temat. Najprawdopodobniej żywi się owocami[7], World Parrot Trust sugeruje także nasiona i orzechy[9]. Przypuszcza się, że prowadzi głównie nocny tryb życia, lecz nie ma na to dowodów. Sugestia ta powstała z powodu małej liczby obserwacji w ciągu dnia[10]. Samica składa 2–3 jaja[9].
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 1994 r.[8] uznaje aleksandrettę czarnokantarową za gatunek narażony (VU – vulnerable)[2]. Liczbę dorosłych osobników na wolności szacuje się na 2500–9999 i ma ona trend malejący. Największe zagrożenie dla tego gatunku stanowi utrata środowiska naturalnego[8]. Sporadycznie ptaki te mogą być odławiane, lecz najprawdopodobniej nigdy nie zostały wywiezione poza granice Indonezji[7]. Gatunek jest wymieniony w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)[11].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
