Albemarle Sound
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Albemarle Sound – płytka zatoka Oceanu Atlantyckiego u wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, w północno-wschodniej części stanu Karolina Północna[1].
Zdjęcie satelitarne zatoki | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Stan | |||
Lokalizacja | |||
36°02′35″N 76°10′45″W | |||
|
Zatoka wcina się w głąb lądu na odległość około 80 km, liczy od 8 do 23 km szerokości. Głębokość nie przekracza 8 m. Uchodzą do niej rzeki Roanoke, Chowan, Pasquotank i Alligator[1]. Albemarle Sound nie ma bezpośredniego połączenia z otwartym oceanem. Odgradza go od niego mierzeja Bodie Island (część pasa mierzei i wysp barierowych Outer Banks). Na południowym wschodzie zatoka łączy się poprzez cieśniny Croatan Sound i Roanoke Sound z sąsiednią zatoką Pamlico Sound, która z kolei łączy się z oceanem[1][2][3].
Przez zatokę przebiega Wewnętrzna Przybrzeżna Droga Wodna. Na północy zatoka połączona jest kanałami (Albemarle and Chesapeake Canal, Dismal Swamp Canal) z zatoką Chesapeake. Głównym portem nad zatoką jest Elizabeth City[1].
W 1586 roku zatokę zbadał angielski żeglarz Ralph Lane, gubernator krótkotrwałej kolonii Roanoke. Obszar wokół zatoki był najwcześniej skolonizowanym przez Europejczyków na terenie Karoliny Północnej[1]. Założone około 1660 roku Edenton było pierwszą stałą osadą angielską na terenie tego stanu[4].
Nazwa zatoki, w użyciu co najmniej od 1722 roku, upamiętnia George’a Moncka, 1. księcia Albemarle. Wcześniejsze nazwy tego akwenu to Sea of Rawnocke (1609), Carolina River (1663) i Albemarle River (1671)[5].