Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albatros szarogłowy[3] (Thalassarche chrysostoma) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Zamieszkuje Ocean Południowy oraz południowe rejony oceanów: Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego. Zagrożony wyginięciem.
| Thalassarche chrysostoma[1] | |||
| (J. R. Forster, 1785) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
albatros szarogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Reinhold Forster w 1785 na podstawie holotypu z okolic koła podbiegunowego na Oceanie Spokojnym. Nadał nowemu gatunkowi nazwę Diomedea chrysostoma[4]. Obecnie (2021) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza albatrosa szarogłowego w rodzaju Thalassarche. Uznaje gatunek za monotypowy[5].
Długość ciała wynosi 70–85 cm, rozpiętość skrzydeł 180–220 cm, masa ciała samców 3096–4345 g, samic 2840–4175 g[4]. Głowa i szyja szare, dziób czarny z jaskrawożółtym pasem wzdłuż górnej krawędzi i z różową końcówką. Grzbiet ciemnoszary, sterówki i pierś białe. Spód skrzydeł biały, jedna z krawędzi czarna. Za okiem dostrzec można jasny pas. Osobniki młodociane mają głównie czarny dziób i głowę, ciemniejszy kark, słabo widoczną białą brew i niemal żadnej bieli na spodzie skrzydła[6].
Albatrosy szarogłowe gniazdują na wyspach położonych na obszarze od przylądka Horn na wschód po Wyspę Campbella[4]. Około połowa światowej populacji gniazduje na Georgii Południowej[7]. Spotykane są na wodach Oceanu Południowego[4] oraz południowych rejonów oceanów: Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego. Przemieszczanie się młodych osobników było niegdyś zagadką dla badaczy. Zgłoszono jedynie kilka przypadków łapania się młodych albatrosów podczas połowów japońskich taklowców[8]. British Antarctic Survey rozpoczęło program śledzenia młodych albatrosów z Bird Island z użyciem telemetrii satelitarnej, trwający od 12 maja 2018 do 1 lutego 2020[9].
Albatrosy szarogłowe gniazdują na stromych zboczach i klifach, zwykle porośniętych trawami. Skład pożywienia zmienny, zmienia się w poszczególnych latach i miejscach. Pożywieniem tych albatrosów są głównie głowonogi i ryby, lokalnie zjadają również skorupiaki, padlinę i minogokształtne. Pokarm zbierają z powierzchni wody, mogą jednak nurkować na głębokość do 6 m[7].
Albatrosy szarogłowe powracają do kolonii lęgowych od końca września i wczesnym październikiem. Jaja składane są w październiku, młode wykluwają się w grudniu. Albatrosy te gniazdują raz na dwa lata[7]. Gniazdo to kopczyk z błota wyściełany trawami. Zniesienie liczy jedno jajo. Inkubacja trwa około 70 dni. Wyklucie się zajmuje pisklęciu 3 lub 4 dni. Później przez blisko 3 tygodnie jest nieustannie pilnowane. Młode powracają do swoich kolonii lęgowych przeważnie w wieku 6 lub 7 lat (niekiedy już 3). Mogą podjąć się rozrodu już w wieku 7 lat, jednak na Wyspie Campbella średni wiek to 13,5 roku, a na Georgii Południowej 12 lat[6].
IUCN uznaje albatrosa szarogłowego za gatunek zagrożony wyginięciem (EN, Endangered) nieprzerwanie od 2013 (stan w 2020). Wcześniej w latach 2000–2012 uznawany był za gatunek narażony (VU, Vulnerable), w 1994 – niższego ryzyka/bliski zagrożenia. Liczebność światowej populacji szacuje się na około 250 tysięcy dorosłych osobników. Zagrożeniem dla tych ptaków jest połów z użyciem sznurów haczykowych, na które prócz ryb łapią się też albatrosy[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
